Voor de tiende editie van het Limburgs Congres voor Sportgeneeskunde van eind november 1991, contacteerde ik Professor Richard Rost (1940-1998), hoofd van het Instituut voor cardiovasculair onderzoek en sportgeneeskunde aan de 'Deutsche Sporthohschule Köln'. Ik bezocht hem in zijn bureel in Weiden en tot mijn grote verbazing hing de hele kamer vol met carnavalsattributen, vaandeltjes, scepters, hoeden, noem maar op. Hij stak namelijk niet onder stoelen of banken dat hij een fervente carnavalliefhebber was en dat hij dat feest ieder jaar opnieuw uitbundig vierde in Keulen. Een leuke verrassing dat zulk een hoge eminentie uit de academische wereld dit soort hobby had.
Hij aanvaardde meteen om een spreekbeurt te komen geven en hij behandelde het onderwerp ‘Herzrhytmusstörungen und Sport’. Ook het jaar nadien kwam hij naar Limburg afgezakt, toen besprak hij het thema ‘Herz-Kreislaufaspekte im Triathlon - aktuelle Reaktionen und Trainingsanpassungen’
In april 1998 echter werd kanker bij hem ontdekt, waaraan hij meteen geopereerd werd. Bij post-operatieve onderzoeken kwamen echter metastasen aan het licht en op tweede kerstdag 1998 overleed Professor Rost, op amper 54-jarige leeftijd, aan de gevolgen van deze slepende ziekte.
Richard Rost deed zijn studies Geneeskunde aan de ‘Universität Würzburg’ en de ‘Freie Universität Berlin’. In 1965 haalde hij zijn diploma, waarna hij zich bij Professor Ernst Wollheim (1900-1981) aan de 'Medizinische Universitätsklinik Würzburg' verder specialiseerde in Cardiologie. Hij verdiepte zich in het gebruik van cardiale echografie, een type onderzoek dat nog in zijn kinderschoenen stond en hij interesseerde zich vooral in de vergroting van het hart in rust of bij inspanning. In 1977 werd hij Professor benoemd aan de 'Universität Dortmund' en in 1990 startte hij een Leerstoel Cardiologie aan de 'Deutsche Sporthohschule Köln'.
Centraal in zijn onderzoek en publicaties stond de invloed van arbeid en training op het cardiovasculaire systeem van zieke en gezonde mensen. Hij verwonderde er zich ook over dat er meer aandacht werd besteed aan ziekte dan aan gezondheid.
Twee van zijn slagzinnen werden wereldberoemd:
“Een dag zonder extra oefenen is een verloren dag.”
“Wie zich niet beweegt is al een beetje dood.”
Rost publiceerde heel wat wetenschappelijke werken. Zijn laatste boek ‘Lehrbuch Sportmedizin – Basiswissen, präventive, therapeutische und besondere Aspekte' kon hij niet afmaken, maar dat deden zijn collega’s van de Sporthoheschule met heel wat van zijn bijdragen.