Doping in de sport - 1966

Na het UCI gooiden ook de wereldvoetbalbond FIFA en het Internationaal Olympisch Comité zich in de dopingstrijd. De eerste controles werden uitgevoerd op het EK van 1966 en twee jaar later werd zowel tijdens de Olympische zomer- als winterspelen op doping gecontroleerd.

Atletiek

In de DDR startten de eerste experimenten met anabole steroïden. De mannelijke kogelstoters en discuswerpers waren de eerste proefkonijnen met turinabol, iets wat discuswerper Günter Schaumburg (1943-) later bevestigde. Op de Olympische Spelen van 1968 in Mexico eindigde hij tiende. Kort daarop werden ook de vrouwen betrokken bij het experiment, geruchten willen dat er zo'n 42 sporters gedopeerd waren.

Gewichtheffen

De Amerikaanse arts William M. Fowler (1926-2017) van de UCLA Medical School rapporteerde dat hormonale medicatie het gewicht verhoogt, maar voegde eraan toe:

"Het kan verkeerd zijn om gewichtstoename gelijk te stellen aan krachttoename, gezien er heel wat bewijzen zijn dat veel van de gewichtstoenames veroorzaakt worden door waterretentie."

Fowler concludeerde dat de relatie tussen anabole steroïden en krachttoename niet bewezen was en onbewijsbaar zou blijven omdat ze niet bestond. Fowler publiceerde ook een lijst van de belangrijkste gevaren die aan anabolicagebruik gekoppeld waren: testikelatrofie, verandering van het libido, leverbeschadiging en oedeem. In de voorbereiding van zijn rapport ondervroeg Fowler 38 'bekende' gewichtheffers en atleten. Zo ontdekte hij dat 50% onder hen een of meer anabole steroïden gebruikte. 47% van de gebruikers kreeg het middel via zijn arts en 47% gebruikte doseringen die twee tot vier keer hoger lag dan de therapeutische. Negentien gebruikers waren ervan overtuigd dat hun prestaties verbeterd waren. Slechts vijf ontkenden nevenwerkingen en de meesten namen al minstens een jaar anabolica. Gezien de betwistbare werking, de potentiële gevaren en het misbruik concludeerde Fowler:

"Het gebruik van androgenen bij atleten is onethisch en illegaal, en zij die ze gebruiken of toedienen moeten van verdere competitie of beroepsactiviteit worden uitgesloten."

Wielrennen

In 1966 nam het Internationale wielerorgaan UCI eindelijk de anti-doping regels op in zijn reglementen. Dat jaar kwamen Michele Dancelli (1942-), Lucien Aimar (1941-) en Rudi Altig (1937-2016), de eerste drie van de Waalse Pijl, niet opdagen voor de dopingcontrole.

In de Tour de France werd voor het eerst op doping getest, vijf renners vlogen tegen de lamp.

Na aankomst van de achtste etappe van de Tour de France in Bordeaux werd de eerste onaangekondigde dopingcontrole gehouden. Raymond Poulidor (1936-2019) mocht als allereerste een plasje afleveren.

"Ik kuierde in gewone kleren door de gang van het hotel, toen twee jongens me vroegen of ik renner was. Ze brachten me naar een kamer, waar ik  moest urineren in enkele flesjes, die zij zonder verzegeling afsloten. Daarna noteerden ze mijn naam en geboortedatum, zonder ook maar enig identiteitsbewijs te vragen. Ik had eender wie kunnen zijn en zij hadden eender wat kunnen doen met de flesjes.”

De renners waren woedend en spraken van een bedreiging van hun waardigheid en van hun burgerlijke vrijheden. De dag nadien stapten ze uit protest na vijf kilometer van de fiets en wandelden ze vijf kilometer te voet verder, terwijl ze luidop hun ongenoegen scandeerden. Dat jaar werden er geen testen meer afgenomen.

In die beginjaren schepten weinig renners openlijk op over hun drugsgebruik zoals Jacques Anquetil (1934-1987) dat wel deed, maar later gaven velen het gebruik van amfetaminen en analgetica toe. Zoals Lucien Aimar (1941-), een ploegmaat van Anquetil, die in 1966 de Tour won. Later bleek dat 30% van de geteste renners tijdens die Tour amfetamines had gebruikt.