Doping in de sport - 2006

Tijdens de vergadering van de Europese Olympische Comités in Rome uitte de Belgische IOC voorzitter Jacques Rogge (1942-) zijn bezorgdheid over de omvang van doping in de sportmiddens:

"Het probleem is dat doping niet van de ene op de andere dag kan verdwijnen. Doping in de sport is zoals criminaliteit in de maatschappij. Het is een van onze verantwoordelijkheden, maar vooral een prioriteit: we werken er hard aan om het te bestrijden en het te overwinnen.''

In 2006 werden in België 2.528 dopingcontroles uitgevoerd, waarvan er 141 positief waren of 5,6%. In de Belgische fitnessclubs liep 30% van de gecontroleerden tegen de lamp.

Op het WK powerliften in Gent zouden twintig atleten gecontroleerd worden, zeventien ervan verdwenen met de noorderzon. 

In 2006 openbaarde de Duitse arts en dopingonderzoeker Luitpold Kistler (1980-) in zijn doktoraatsthesis 'Todesfälle bei Anabolikamissbrauch - Todesursache, Befunde und Rechtmedizinische Aspekte':

“In totaal werden tien personen onderzocht met een bewezen anamnese van anabolicagebruik. Hun ouderdom variëerde van 28 tot 45 jaar. (...) Bij de autopsie werd bij alle personen een hypertrofie van het hart gevonden met een gemiddeld gewicht van 517 gram. Verder werden nieuwe (n=5) en oude (n=4) myocardinfarcten en chronisch-ischemische myocardveranderingen (n=10) gevonden evenals een myocarditis (n=1). Buiten een arteriosclerose van verschillende ernstgradaties (n=9) hadden de coronaire arterieën in twee gevallen ook een thrombotische afsluiting. In het gebied van de A. carotis en de Aorta werden ook arteriosclerotische veranderingen aangetroffen."

De voormalige Belgische judocoach Jean-Marie Dedecker (1952-) onthulde dat drie Belgische toppers uit de wielersport zich bezighielden met doping. Hij noemde geen namen en speelde het dossier door aan het gerecht.

Een in Frankrijk gepubliceerde studie toonde aan dat gebruik van corticosteroïden bijnierinsufficiëntie kan uitlokken, omdat  hierdoor de endogene productie van cortisol stopt. Als gevolg hiervan kan men bijvoorbeeld overlijden door een infectie. Volgens Professor Yves Le Bouc (1955-) van het Franse antidoping agentschap kan dit ook een plotse hartstilstand uitlokken. De studie was gebaseerd op een tussen 2001 en 2002 uitgevoerd onderzoek bij 659 wielrenners, waarvan er 85 corticosteroiden kregen voorgeschreven. Nierinsufficiëntie was aanwezig in 34 gevallen.

Op 30 juni stelde de Portugese vertegenwoordiger José Ribeiro e Castro (1953-) een schriftelijke vraag aan de Europese Commissie

Betreft: Gevolgen van doping voor atleten in de voormalige DDR

Uit recente berichten blijkt dat ongeveer 150 voormalige topsporters uit de voormalige DDR schadeclaims indienden tegen het farmaceutisch bedrijf Jenapharm en het Duitse Nationaal Olympisch Comité (NOK), wegens de schade die zij hebben als gevolg van het door het Duitse communistische regime toegepaste dopingsysteem. Jenapharm was een staatsbedrijf tot aan de ondergang van de DDR en het Duits Nationaal Olympisch Comité (NOK) is de opvolger in rechte van het opgeheven Nationaal Olympisch Comité van de DDR. Met het systeem in kwestie, dat door de STASI gecontroleerd werd en door het Comité voor topsport van het Centraal Comité van de Socialistische Eenheidspartij en door de medische sportdiensten geleid werd, konden de internationale sportautoriteiten meer dan dertig jaar lang om de tuin geleid worden. Met hoge dosissen van het geneesmiddel Oral Turinabol, en het experimenteel gebruik van andere stoffen, kon de DDR de wereldtop van de atletiek bereiken. Deze procedures, die tot de meest grootschalige farmacologische experimenten uit de geschiedenis behoren, duurden meer dan dertig jaar en beïnvloedden het leven en de gezondheid van duizenden Duitsers. De slachtoffers lijden aan cardiovasculaire afwijkingen, onomkeerbare stemveranderingen, ingrijpende hormonale wijzigingen, abnormale haargroei en kanker en er zijn gevallen van genetische mutatie bekend die invloed hebben op henzelf en hun nakomelingen. De lotgevallen van Heidi (thans Andreas) Krieger, Catherine Menschner, Ute Krause, Birgit Böse, Katharina Bullin, Ines Geipel, Roland Schmidt, Karin Balzer, Petra Schneider, Rica Reinisch, Jutta Gottschalk, Detlef Gerstenberg, Brigit Dressel en George Severs, en nog vele anderen ontmaskeren op dramatische wijze de vreselijke gevolgen van het gebruik die de communistische dictaturen in de wedstrijdsport veroorzaakt hebben en de absolute minachting voor de gezondheid van hun atleten. Is de Commissie op de hoogte van deze feiten? Wat vindt zij ervan? Heeft zij de lotgevallen gevolgd van Heidi (thans Andreas) Krieger, Catherine Menschner, Ute Krause, Birgit Böse, Katharina Bullin, Ines Geipel, Roland Schmidt, Karin Balzer, Petra Schneider, Rica Reinisch, Jutta Gottschalk, Detlef Gerstenberg, Brigit Dressel en George Severs? Heeft zij haar steun verleend aan een of meer van hen of aan andere slachtoffers? Welke maatregelen heeft zij genomen of heeft zij het voornemen die te treffen om het gebruik van doping te bestrijden en te waarschuwen tegen de bijkomende gevolgen? Is zij bereid deze gevallen onder de aandacht te brengen en te publiceren als schrikwekkend voorbeeld van wat chemische stoffen kunnen aanrichten, met name onder de jongste mensen?

Antwoord van de commissie:

De Commissie is er zich altijd bewust van geweest dat dopingpraktijken een ernstige bedreiging vormen voor de gezondheid van atleten. In de regel is informatie over schade op lange termijn tot nog toe niet beschikbaar, omdat de praktijken en de stoffen veranderen, informatie is in de meeste gevallen moeilijk te verkrijgen, longitudinale studies kunnen nog niet uitgevoerd worden. De situatie van de voormalige high-level atleten uit de voormalige Vrije Democratische Partij (DDR) is een geval apart, dat niet meteen de belangrijkste bron is van normaal gesproken niet beschikbaar bewijs.

Het materiaal in kwestie is een deel van een groter geheel dat al een aantal jaren ter discussie staat. Het hoogtepunt was de goedkeuring door de Duitse Bundestag in 2002 van een specifiek wettelijk kader (Doping-Opfer-Entschädigungsgesetz) dat ervoor zorgt dat er compensatie moet betaald worden aan de slachtoffers van de georganiseerde doping uitgevoerd binnen de sportieve structuur van de DDR. De Duitse wetgever is de uitdaging aangegaan door het vastleggen van een eerste financiële reserve van twee miljoen euro.

Het probleem werd natuurlijk voor die tijd geïdentificeerd, maar werd gekenmerkt door een tekort aan onderzoek. Toen onderzoekers van de Duitse Sportuniversiteit in Keulen in 2001 een project lanceerden over de 'Biomedische bijwerkingen van doping', mee gefinancierd door de Commissie, lag de focus op de gezondheidsschade bij voormalige DDR atleten. De resultaten van het project zijn onder de redactie van C. Peters, T. Schulz en H. Michna vastgelegd in een boek met dezelfde titel. Om het belang van de boodschap te onderstrepen schreef mevrouw Reding, het lid van de Commissie dat verantwoordelijk is voor onderwijs en cultuur, met betrekking tot sport, in die tijd een voorwoord voor het boek. Zowel het 2001-project als een follow-up project werden medegefinancierd uit de begrotingslijn die op dat moment gereserveerd was voor anti-doping-projecten.

Daarnaast is er het programma van communautaire acties op het gebied van de volksgezondheid 2003 08 (1), die de belangrijkste gezondheidsdeterminanten aanpakt voor het verminderen van de ziektelast en het bevorderen van de gezondheid van de algemene bevolking, ook in haar doelstellingen de bevordering en stimulering van de staten de inspanningen op dit gebied en op het gebied van drugspreventie in het bijzonder. Een project over doping en gezondheid is mede gefinancierd door de 2004 call voor voorstellen van dit programma. De doelstellingen zijn om de wetenschappelijke stand van kennis over biomedische bijwerkingen van drugsgebruik in de sport in heel Europa te harmoniseren en te presenteren aan het grote publiek van alle lidstaten en kandidaat-lidstaten.

Meer in het algemeen, blijft de strijd tegen doping een groot probleem voor de Commissie, die binnen de grenzen van haar bevoegdheden initiatieven heeft bevorderd op dit gebied. Bij gebrek aan een specifieke wettelijke basis om tegen doping in de sport te strijden, zal de Commissie vooruitgang zoeken in het kader van andere communautaire beleidsterreinen en zal ze de dialoog met de belanghebbenden en de lidstaten versterken met het oog op een verbetering van de Europese aanpak van dopinggebruik in de sport .

Bovendien heeft de Commissie besloten om in 2007 een witboek te publiceren over sport. Binnen dit initiatief zal speciale aandacht besteed worden aan de strijd tegen doping.

Olympische Winterspelen

Op de Olympische Winterspelen van 2006 in Turijn gebeurde iets ongelooflijks. Toen twee dopingcontroleurs zich in het hotel van de Oostenrijkers aanboden, vluchtten de biathleten Wolfgang Rottmann (1973-) en Wolfgang Perner (1967-2019) via het raam uit hun kamer. Beiden werden uit het team verbannen, kregen een levenslange schorsing waarop Perner in maart het einde van zijn sportcarrière aankondigde.

Ook de Oostenrijkse langlaufers Martin Tauber (1976-), Jürgen Pinter (1979-), Johannes Eder (1979-) en Roland Diethart (1973-) werden door het IOC levenslang uitgesloten voor deelname aan Olympische Spelen. Bovendien kreeg het Oostenrijks Olympisch comité een boete van een miljoen Dollar.

De Russische biathlete Olga Medwedzewa (1975-) won zilver op de 15 km. De test nadien wees echter uit dat ze Cafedon had gebruikt, ze moest haar medaille inleveren en werd twee jaar geschorst.

De Braziliaanse bobsleeër en voormalig hamerslingeraar Armando dos Santos (1982-) werd door zijn selectieheren uit de viermans-bob verbannen nadat bekend raakte dat hij zich nog voor de Winterspelen gedopeerd had.

De Amerikaanse skeletonkampioen Zach Lund (1979-) mocht niet aan de Winterspelen van Turijn deelnemen omdat hij geschorst was voor het gebruik van finasteride. Drie jaar later werd dat product van de dopinglijst geschrapt. Lund verloor ook de tweede plaats die hij behaald had tijdens de World Cup in Calgary.

Op de vooravond van de Winterspelen vond men bij de Duitse langlaufster Evi Sachenbacher-Stehle (1980-) een te hoge hemoglobinewaarde en dus kreeg ze vijf dagen startverbod opgelegd. Daardoor miste ze de 15 kilometer achtervolging, waarin ze een van de kanshebsters was op de eindzege. In 2014 tijdens de Winterspelen van Sotsji betrapte men haar opnieuw, waarop zij twee jaar geschorst werd. De straf werd later herleid tot zes maanden, omdat de verboden stof in een voedingssupplement zou gezeten hebben.

Na de Spelen

In 2014 voerde het IOC nieuwe testen uit op 500 bloedstalen van 2006. Het Olympisch Comité van Estland kreeg toen de melding dat haar cross-country skiester Kristina Šmigun (1977-) de gouden medailles van de 10km en de 15km achtervolging moest inleveren omdat ze positief had getest.

Nieuwe zondaars

De dopingproblematiek drong stilaan door tot kleinere landen, zoals Letland bijvoorbeeld.

De amper 15-jarige gewichtheffer Raimonds Lacis (1991-) had aan de Furosemide gezeten en kreeg daarvoor twee jaar schorsing.

Curling specialist Edgars Soika werd op het gebruik van het diureticum Spironolactone betrapt en daarvoor een jaar geschorst.

Bodybuilder Vitaly Alexandrov, de wereldkampioen van 2004 in zijn gewichtsklasse, had aan Clenbuterol, Mesterolone en Stanozolol gezeten en mocht twee jaar toekijken vanop de zijlijn.

American Football

In maart 2006 bekende de Amerikaanse orthopedisch chirurg James Shortt schuld voor de distributie van anabole steroïden en hGH (Human growth hormone). Hij had een ‘longevity medicine clinic’ in Greenville, South Carolina en zou op zes jaar tijd testosterone, stanozolol, nandrolone, fluoxymesterone en oxymetholone hebben verkocht. Onder de afnemers heel wat professionele footballers. Zijn artsenlicentie werd ingetrokken en hij moest tienduizend Dollar boete betalen. Shortt werd ook aangeklaagd door de familie van een MS patiënt en door de familie van een patiënt met prostaatkanker omdat de chelatietherapie die hij had toegepast, geleid had naar hun dood.

Todd Sauerbrun (1973-) speelde dertien jaar lang punter in de American National Football League. Zijn ploeg Denver Broncos schorste hem een maand en hield 328.235 Dollar in van zijn riant jaarsalaris van 1,395 miljoen Dollar, nadat hij betrapt werd op het gebruik van efedra of zeedruif, een plant die gebruikt wordt als voedingssupplement maar efedrine bevat. Ze versnelt het hartritme en veroorzaakt vasoconstrictie. Door zijn schorsing miste Sauerbrun de eerste vier wedstrijden van het seizoen. In december 2007 werd Sauerbrun gearresteerd na een ruzie met een taxichauffeur, waarop zijn team hem de laan uitstuurde.

Na de dood van Korey Stringer (1974-2001) van de Minnesota Vikings plaatste de NFL efedra op de lijst van verboden middelen.

Shawne Merriman (1984-), linebacker bij de San Diego Chargers, werd in oktober vier wedstrijden op non-actief geplaatst, omdat hij anabolica had gebruikt.

Shaun Rogers (1979-) speelde defensive tackle bij de New York Giants, toen hij in oktober betrapt werd op het gebruik van anabolica. Hiervoor werd hij vier wedstrijden aan de kant geschoven.

Atletiek

Na de meeting in het Amerikaanse Lawrence, Kansas werd bij Justin Gatlin (1982-) een te hoog testosterongehalte gevonden. De Amerikaan beweerde dat hij niets genomen had, maar dat zijn masseur hem waarschijnlijk behandeld had met een testosteron bevattende zalf. Omdat hij vijf jaar eerder als junior betrapt was op het gebruik van amfetamines, waardoor hij toen een jaar moest toekijken, vreesde men nu een levenslange schorsing. Hij kreeg 'slechts' acht jaar, omdat hij zijn volle medewerking beloofde aan de anti-dopinginspanningen van de USADA. In januari 2008 halveerde men zijn schorsing. Het USOC ontsloeg zijn coach Trevor Graham (1963-), een voormalige sprinter uit Jamaica die nog zes andere atleten op niet correcte wijze begeleidde.

In een interview bekende de Zweedse kogelstoter en discuswerper Ricky Bruch (1946-2011) dat hij tot 1975 anabolica had gebruikt, in die periode was hij meerdere keren Zweeds kampioen geworden. Hij nam deel aan drie Olympische Spelen met brons op die van 1972 in München als beste resultaat. Datzelfde jaar evenaarde hij ook het wereldrecord discus. In 2011 stierf hij aan pancreaskanker.

De Amerikaanse hamerslingeraar Scott Boothby (1973-), deelnemer van de Olympische Spelen van 1996, 2000 en 2004, plaste positief op het maskeermiddel finasteride en de aromatase inhibitor 6-oxo-androstenedione, waarvoor hij acht jaar naar de kant moest. Later schrapte men het product van de dopinglijst en werd Boothby in ere hersteld.

De Britse Christine Ohuruogu (1984-), die op de 400m tweemaal wereldkampioen werd en een keer Olympisch kampioen, kreeg in juni een jaar schorsing omdat ze drie dopingcontroles had ontlopen. Daardoor miste ze het EK van 2006 in het Zweedse Göteborg. Het Brits Olympisch Comité wilde haar zelfs levenslang van de Olympische competities weghouden, maar het Beroepscomité van de Sport stak daar een stokje voor.

Op de Spelen van 2004 in Athene nam Víctor Castillo (1981-) deel aan het verspringen. Twee jaar later viel de man uit Venezuela bij een controle door de mand. Omdat hij furosemide had geslikt kreeg hij twee jaar schorsing. Na zijn schorsing maakte hij een comeback en op de Pan American Games van 2011 in Guadalajara won hij goud met een sprong van 8m05. De test achteraf kleurde echter positief voor methylhexaneamine, waarop hij zijn medaille moest inleveren. Die tweede overtreding leverde hem een levenslange schorsing op.

In mei vond men hoge concentraties methandienon in de urine van de Russische discuswerpster Natalya Sadowa (1972-). Het leverde haar twee jaar schorsing op. In 2001 had ze zich in het Canadese Edmonton tot wereldkampioene gekroond, maar die titel werd haar nadien ontnomen omdat men bij de dopingcontrole te hoge cafeïne waarden had gevonden. Later kreeg ze de titel terug.

De Russische Lyubov Kharlamova (1981-) was een specialiste van de 3.000m steeple. Op het EK in Göteborg en op de World Cup in Stuttgart eindigde ze telkens als vierde. Toen bleek dat ze dat met behulp van steroïden had gedaan, werd ze twee jaar geschorst. Bij haar terugkeer won ze brons op het EK van 2010 in Barcelona, maar in 2017 moest ze dat eremetaal inleveren omdat bij het hertesten van de stalen uitkwam dat ze opnieuw aan de verboden middelen had gezeten. En dus werd ze twee jaar geschorst.

Op het EK veldlopen in San Georgio finishte de Portugees Fernando Silva (1980-) als tweede maar even later werd hij twee jaar geschorst omdat een controle buiten competitie het gebruik van EPO had onthuld. Hij moest het zilver inleveren en al zijn prestaties werden geschrapt. In 2014 vond men onregelmatigheden in zijn biologisch paspoort, omdat het zijn tweede overtreding was kreeg hij acht jaar.

Bij een controle buiten competitie werden sporen van testosteron gevonden bij de Zuidafrikaanse hordenloopster Surita Febbraio (1973-), waarvoor ze twee jaar schorsing kreeg.

De Zuidafrikaanse 400m specialist Ofentse Mogawane (1982-) leverde een positieve plas op op methylprednisolon, maar kwam er met een waarschuwing vanaf.

100m specialist Sébastien Gattuso (1971-) kreeg zes maanden schorsing nadat bij een controle sporen van finasteride werden gevonden, een middel dat verboden producten maskeert. Na zijn schorsing legde de Monegask zich toe op bobslee.

Baseball

Yusaku Iriki (1972-) speelde pitcher in de Japanse baseball competitie, maar tekende in 2006 een contract van 750.000 Dollar bij de New York Mets. In april van dat jaar werd hij na een onaangekondigde dopingtest op trainingskamp vijftig wedstrijden geschorst. Blijkbaar had hij aan de steroïden had gezeten waarop de Mets hem aan de deur gooiden.

De Amerikaanse Federal officials vielen het huis binnen van Jason Grimsley (1967-) omdat hij verdacht werd van het verhandelen van groeihormoon en andere prestatiebevorderende middelen. Na zijn bekentenissen gooide het bestuur van de Arizona Diamondbacks hem op eigen verzoek aan de deur. Bovendien kreeg hij zijn achterstallig loon van 875.000 Dollar niet uitbetaald en moest hij vijftig wedstrijden aan de kant blijven. Documenten toonden aan dat hij zich in 2003 met groeihormonen, amfetaminen en steroïden had gedopeerd. Nog later kwam uit dat hij die al sedert 1998 gebruikte. Tijdens het onderzoek van september 2006 praatte hij verschillende andere spelers aan de galg, zo zouden Roger Clemens (1962-) en Andy Pettitte (1972-) van de Houston Astros prestatiebevorderende middelen gebruiken en Miguel Tejada (1974-), Jay Gibbons (1977-) en Brian Roberts (1977-) van de Baltimore Orioles waren volgens hem fervente liefhebbers van anabolica. In december 2007 bleek dat Roberts en Clemens zelfs niet vernoemd werden in het Mitchell report, waarop de Amerikaanse krant LA Times, die het verhaal had uitgebracht, zich publiekelijk verontschuldigde.

Andy Pettitte (1972-), starting Pitcher bij de New York Yankees, werd na een raid van de federale politie in staat van beschuldiging gesteld. Hij kocht amfetamines, anabole steroïden en groeihormonen van Kirk Radomski (1969-). De producten werden hem aangeraden door trainer Brian McNamee (1967-), een voormalige politie-agent uit New York

Basketbal

De Amerikaan Chris Andersen (1978-) speelde bij de New Orleans Hornets toen hij in januari wegens amfetaminegebruik twee jaar uit de NBA werd gesloten.

In augustus leverde de Nieuwzeelander Mark Dickel (1976-) een positieve plas af op cannabis, wat hem twee wedstrijden schorsing opleverde. De FIBA deed er tien dagen bovenop waardoor hij de eerste drie wedstrijden van het WK in Japan miste. Zijn toenmalige Russische club Lokomotiv Rostov gooide hem daarop aan de deur.

Boksen

Rosendo Álvarez (1970-) bokste tegen de Mexicaan Jorge Arce (1979-) voor de wereldtitel bij de vlieggewichten, maar wegens technisch KO moest de man uit Nicaragua er in de zesde ronde mee ophouden. Na de kamp werd hij op het gebruik van het diureticum furosemide betrapt, waardoor hij geschorst werd tot het einde van het jaar en tweeduizend Dollar boete mocht ophoesten.

Cricket

Na een positieve test op nandrolone smeet de coach van de Pakistanese cricketploeg zijn spelers Mohammad Asif (1982-) en Shoaib Akhtar (1975-) uit het team dat deelnam aan de Champions Trophy. In juni 2008 arresteerde men Asif in Dubai in het bezit van drugs en amper een maand later betrapte men hem in India opnieuw op het gebruik van steroïden. In 2010 kreeg hij zeven jaar schorsing omdat hij zich door een gokfirma liet omkopen om moedwillig wedstrijden te verliezen. De Rechtbank veroordeelde hem bovendien tot een gevangenisstraf van een jaar.

Darts

De Brit Robbie Green (1974-) was de eerste dartspeler die op het gebruik van verboden middelen werd betrapt. Na de kwartfinale van de UK Open bleek dat hij marihuana had gebruikt. 'Kong' kreeg een boete van drieduizend Pond, moest ook de vierduizend Pond prijzengeld inleveren, werd acht weken geschorst en ook zijn sponsor haakte af.

Gewichtheffen

Op het vliegveld van Doha vond de douane 134 ampullen nandrolone in de bagage van de Iraakse bodybuilder en gewichtheffer Saad Faeaz (1974-). De organisatie van de Asian Games stuurde hem huiswaarts.

Samen met nog vijfenenveertig andere atleten werd de voltallige Indische ploeg uitgesloten van het WK gewichtheffen.

De Birmaanse Mya Sanda Oo (1976-) werd tijdens de Aziatische Spelen in Qatar op het gebruik van doping betrapt. Ze eindigde tweede in de categorie tot 75 kg, maar moest dat zilver inleveren.

De positieve controle van Sanda kwam amper twee dagen nadat haar landgenote Kyi Kyi Than (1977-) in de categorie tot 48 kg betrapt werd op diuretica.

Ook twee Oeztbeken vielen door de mand. Elmira Ramieva, die bij de vrouwen vijfde was geëindigd in de categorie tot 69kg, plaste positief op anabolica, terwijl Alexander Urinov (1973-) gepakt werd op het gebruik van cannabis.

De Bulgaarse Rumyana Petkova (1982-) werd net voor het EK op het gebruik van Stanozolol betrapt.

IJshockey

De Frans Canadese doelverdediger José Theodore (1976-) werd door zijn ijshockeybond twee jaar geschorst omdat hij Finasteride had geslikt.

De Amerikaan Bryan Berard (1977-) werd net voor de Olympische Winterspelen op het gebruik van 19-norandrosteron betrapt en was daarmee de eerste NFL speler die geklist werd op anabolica. Hij kreeg twee jaar schorsing aan zijn broek.

Mixed Martial Arts

De Amerikaanse kampioen bij de zwaargewichten Kevin Randleman (1971-2016) leverde een plasje af zonder de minste hormonen. Was dus duidelijk een ‘fake sample’. Het jaar nadien werd hij gehospitaliseerd met een ernstige nierbeschadiging, volgens hem het gevolg van de grote hoeveelheid pijnstillers en antibiotica. Hierop werd zijn licentie zes maanden ingetrokken. In februari 2016 overleed hij aan hartfalen.

De Poolse judoka Pawel Nastula (1970-) kroonde zich in 1995 en 1997 tot wereldkampioen in de klasse tot 95kg en op de Spelen van Atlanta won hij goud in die categorie. Van 1994 tot 1998 bleef hij ongeslagen en zo won hij maar eventjes 312 wedstrijden op rij. Omdat hij ook wat ervaring had met worstelen en sumo schakelde hij nadien over op mixed martial arts. Daar werd hij in 2006 betrapt op het gebruik van Nadrolone, fenylpropanolamine, pseudoefedrine en efedrine.

Rugby

Na een positieve cocaïnetest ontbond de Australische rugbyclub North Queensland Cowboys het contract van Mitchell Sargent (1979-). Sargent bekende meteen en vroeg zelfs geen tweede test.

“Hij is gebroken, ik ben er kapot van en zijn familie is ongelooflijk geschokt,” verklaarde manager Robinson, “sedert vorige zondag excuseert hij zich bij iedereen. Hij zegt enkel dat hij indien hij dat kon de klok zou willen terugdraaien, maar dat is spijtig genoeg niet mogelijk. Hij heeft verkeerde dingen gedaan en hij staat erop om de straf op te aanvaarden."

De Engelsman Jamie Durbin (1984-) was aktief bij de Widnes Vikings toen hij na de wedstrijd tegen de Blackpool Panthers positief testte op stanozolol en daarvoor twee jaar schorsing kreeg.

Calvin Watson speelde met zijn team Hunslet Hawks tegen Doncaster, maar werd na afloop betrapt op cocaïne, waardoor hij een jaar naar de kant moest.

De Australiër Wendell Sailor (1974-) testte positief op cocaïne, waarop hij twee jaar geschorst werd en in Australië aan geen enkele sport meer mocht deelnemen. Sailor was overigens een speciaal kereltje, zo gedroeg hij zich niet alleen op het sportveld als een wildeman, maar werd hij ook aangeklaagd voor openbare dronkenschap, woede achter het stuur, bekvechten in een nachtclub en in het gezicht spuwen van een vrouw. De positieve test kwam er trouwens minder dan twee maanden nadat hij in Zuid-Afrika uit een nachtclub was gezet.

De Engelsman David Allen (1985-) werd in november twee jaar geschorst voor cocaïnegebruik.

Squash

Nadat ze derde was geëindigd op het Nederlands kampioenschap squash, werd in de urine van Karen Kronemeyer (1981-) benzylpiperazine gevonden. Dat product is tienmaal krachtiger dan amfetamines en was in de jaren 2000 tot 2005 een populaire ‘party pil’. Kronemeyer kreeg twee jaar schorsing, maar die straf werd later door de beroepscommissie gehalveerd.

Tennis

In 2006 testte de Slovaak Karol Beck (1982-) positief op clenbuterol na de halve finale van de Davis Cup tegen Argentinië, waardoor hij twee jaar geschorst werd.

Tijdens de kwalificatieronde voor de Australian Open plaste de Nieuwzeelander Mark Nielsen (1977-) positief op finasteride, een product dat dopingmisbruik maskeert. Twee jaar schorsing luidde het verdict en dat betekende meteen het einde van zijn professionele loopbaan.

De Bulgaarse Sesil Karatantcheva (1989-) werd twee jaar geschorst. In 2005 had ze  tijdens de kwartfinales van de French Open Venus Williams (1980-) van de baan geveegd, maar het verplichte plasje achteraf gaf aan dat ze aan de Nandrolone had gezeten.

Bij een dopingcontrole op Roland Garos betrapte men de Argentijn Mariano Hood (1973-) op het gebruik van finasteride.

De Fransman Antony Dupuis (1973-) testte positief op salbutamol en werd twee maanden en half aan de kant gezet. Bovendien kreeg hij een boete van $ 30.540.

Triathlon

In het Zwitserse Lausanne won de Brit Tim Don (1978-) het WK triathlon, maar enkele weken later werd hij voor drie maanden aan de kant geschoven omdat hij zich op achttien maanden tijd drie keer niet had aangeboden voor een dopingcontrole. In 2017 liep hij drie dagen voor de Ironman van Hawaiï een halswervelbreuk op, toen hij door een auto werd aangereden tijdens een fietstraining.

Oostenrijker Georg Swoboda (1978-) won de nationale triathlontitel maar moest die inleveren toen de controle uitwees dat hij zich aan mesterolon had tegoed gedaan. Hij kreeg er twee jaar competitieverbod bovenop.

Turnen

Tijdens de World Cup in Gent werd de Wit Russische Nadzeya Vysotskaya (1988-) op het gebruik van het diureticum furosemide betrapt, waarvoor ze tot eind 2007 werd geschorst.

Voetbal

De Brit Shaun Newton (1975-) mocht zeven maanden toekijken omdat hij cocaïne had gesnoven, zoals bleek uit de test na de halve finale voor de Beker tussen West Ham United en Middlesbrough.

Een andere Brit Chris Cornes (1986-) overkwam hetzelfde, hij werd zes maanden geschorst voor een positieve cocaïnetest waarop zijn club Wolverhampton Wanderers hem de deur wees. In mei 2015 werd Cornes in Worcester gearresteerd wegens het bezit en het verhandelen van drugs en wegens het witwassen van geld, nadat op de achterbank van zijn auto voor £ 40.000 zuivere cocaïne en een aanzienlijke som geld werd gevonden. Hij pleitte schuldig en werd tot 52 maanden cel veroordeeld.

In zijn biografie 'Je ne joue plus' deed de Fransman Jean-Jacques Eydelie (1966-) niet alleen het corruptieschandaal rond Marseille uit de doeken maar ook de dopingperikelen uit die periode. Marseille kroonde zich in 1993 tot Frans kampioen maar degradeerde naar tweede klas door het omkoopschandaal in de wedstrijd tegen Valenciennes. Eydelie was nauw betrokken bij dat schandaal, hij belandde zeventien dagen in de cel en werd door de UEFA een jaar geschorst. Voormalig voorzitter Bernard Tapie (1943-) en teamgenoot Didier Dechamps (1968-) trokken hem na de publicatie van het boek voor de rechter, maar beten in het zand.

Op vraag van bondscoach Shahin Diniyev (1966-) liet de Rus Sergei Sokolov (1977-) zich tot inwoner van Azerbeidzjan naturaliseren. Hij speelde de vier kwalificatiewedstrijden voor het EK van 2008, maar testte na de wedstrijd tegen België in oktober 2006 positief op betamethasone. Het kostte hem achttien maanden toekijken.

De Rus Aleksandr Tikhonovetsky (1979-) moest acht maanden naar de kant voor een positieve test op marihuana.

Mbulelo Mabizela (1980-), bijgenaamd ‘Old John’, was met twintig lentes de jongste kapitein ooit van het Zuidafrikaanse elftal. In 2004 bedankte de Engelse ploeg Tottenham Hotspur hem voor bewezen diensten omdat hij te veel onwettig afwezig was. In 2006 werd hij op het gebruik van marihuana betrapt, wat hem zes maanden schorsing opleverde en een boete van $ 6.900. In 2008 zette de politie hem aan de kant voor rijden onder invloed.

In november testte de Australiër Stan Lazaridis (1972-) positief op finasteride en werd hij door de Australian Sports Anti-Doping Authority twaalf maanden geschorst.

Wielrennen

Op twee maanden tijd stierven veertien renners aan hartfalen, waarvan er elf jonger waren dan 34 jaar.

In maart werd de voormalige wereldkampioen mountainbiken Christophe Dupouey (1968-2009) tot drie maanden gevangenis veroordeeld voor zijn aandeel in een handel met dopingproducten. Bij een inval in zijn huis vonden de speurders meer dan drieduizend ampullen ‘Pot Belge’, een cocktail van amfetaminen, pijnstillers, heroïne en cocaïne. Dupouey werd daarop zwaar depressief en pleegde in 2009 zelfmoord.

In mei deed het Amsterdamse Hof van Beroep uitspraak in de zaak die het UCI had aangespannen tegen Willy Voet (1945-), wegens een passage in diens boek ‘Massacre à la Chaine’. Voet suggereerde dat Laurent Brochard (1968-) in 1997 dank zij verboden middelen wereldkampioen was geworden. In haar uitspraak verbood de rechtbank ook de passage waarin stond dat de Nederlandse UCI-bobo Hein Verbruggen (1941-2017) betrokken was bij een geantidateerd voorschrift van Lidocaïne en dat hij nadien geprobeerd had om de feiten en de omstandigheden van de zaak Brochard in de kiem te smoren. Brochard kreeg lidocaïne voorgeschreven met therapeutische doeleinden. Voet moest die passages uit zijn boek verwijderen, zoniet moest hij vijftienduizend Euro betalen telkens bleek dat dit nog niet gebeurd was en in beide procedures draaide hij ook op voor de gerechtskosten.

In een interview met de New York Times bekende de Amerikaan Frankie Andreu (1967-) dat hij in de Tour de France van 1999 EPO had gebruikt. Hij reed toen voor US Postal, niet toevallig het team van kopman Lance Amstrong (1971-). Hij verklaarde dat hij in 1995 toen hij voor Motorola reed voor het eerst met doping in contact kwam en dat ploegarts Luis Garcia del Moral hem in 1999 met EPO injecteerde tijdens de voorbereiding op de Tour de France. Zijn vrouw Betsy vond het verdacht dat haar man, die tenslotte een sprinter was, Amstrong over de bergen hielp. Haar vermoedens over dopinggebruik werden bevestigd, toen ze kort na de Tour in haar koelkast een thermoskan vol EPO vond. Toen ze haar man hiermee confronteerde antwoordde die:

"Je begrijpt het niet, dit is de enige manier om het in de Tour de France te kunnen volhouden."

Waarop Betsy repliceerde:

"Als je doping nodig hebt om in het team te mogen blijven, dan moet je van mij niet meer rijden."

In juni vroeg een journalist van de Duitse krant 'Süddeutsche Zeitung' aan David Millar (1977-) of hij ervan overtuigd was dat het peloton zuiver begon te rijden. Het antwoord van de Schot loog er niet om:

"Dat is een verdomd onrealistische hoop, want indien dat zo was, dan zouden varkens ook kunnen vliegen. Hallo man, dit is profsport en geloof me, zolang sport samenhangt met geld zal er doping zijn. En als je iets anders gelooft, ben je spijtig genoeg een verdomde idioot. Maar gelukkig en dat meen ik echt, zullen  sommige artsen er niet meer zijn binnen vijf à zes jaar, dan zal er geen georganiseerde teamdoping meer bestaan."

In juni 2011 bracht Millar de autobiografie 'Racing Through the Dark' uit, waarin hij uitgebreid zijn leven beschreef, met ook de nodige aandacht voor zijn dopinggebruik.

Voor de rechtbank in Bordeaux getuigde Laurent Roux (1972-) onder ede over zijn dopingpraktijken.

“EPO, groeihormoon, cortisone... Ik gebruikte alles wat destijds in het peloton gangbaar was. Iedereen deed dat. De allergrootsten gebruikten producten die ik mij niet kon veroorloven met mijn salaris, ze kregen synthetisch hemoglobine ingespoten en ondergingen bloedtransfusies.”

Roux werd in de Waalse Pijl van 1999 voor het eerst op het gebruik van amfetamines betrapt en kreeg toen een half jaar schorsing. In 2002 volgde een tweede positieve controle op amfetamines, waarvoor hij vier jaar kreeg en toen besloot hij om te stoppen met wielrennen. Voor zijn aandeel in de dopingaffaire vloog hij in 2006 2,5 jaar achter de tralies.

Op de eerste dag van de zogenaamde zaak ‘Cahors’ werd Fabien Roux (1982-) ondervraagd. De jongere broer van Laurent beschuldigde voormalig renner Laurent Jalabert (1968-) ervan dat hij hem voor het eerst met de ‘pot belge’ in aanraking bracht.

Na de Vuelta werd de Spanjaard Aitor González (1975-) op het gebruik van methyltestosterone betrapt en twee jaar geschorst. De Spaanse wielerbond sprak hem vrij, omdat hij energietabletten zou geslikt hebben niet wetende dat ze vervuild waren. In december vernietigde het CAS deze beslissing en schorste het hem opnieuw. Na zijn wielercarrière kwam González meerdere keren in aanraking met politie en justitie. In 2007 werd hij veroordeeld voor het rijden onder invloed van alcohol en cocaïne. Een jaar later arresteerde men hem omdat hij drie personen had ingehuurd om een van zijn schuldenaars te mishandelen. In 2011 werd hij gearresteerd voor bancaire zwendel en in 2016 werd hij aangehouden op verdenking van een diefstal in een telefoonwinkel.

Net voor de Tour de France raakte bekend dat zowel de Italiaan Ivan Basso (1977-) als de Duitser Jan Ulrich (1973-) wegens vermeend dopinggebruik door hun team aan de kant waren geschoven en dus niet aan de start zouden verschijnen.

De Amerikaan Floyd Landis (1975-) won de Tour de France, maar een week na aankomst op de Champs Elysées raakte bekend dat hij positief had getest. Ook de contra-expertise was raak, waardoor hij twee jaar geschorst werd. Landis bleef zijn dopinggebruik echter ontkennen. Na een hele resem procedures maakte Tour-baas Christian Prudhomme (1960-) in mei 2007 bekend dat hij de Amerikaan definitief van de erelijst schrapte. In februari 2010 beschuldigde men Landis van een inbraakpoging op het computersysteem van het Franse dopinglabo in Châtenay-Malabry, daarop werd een arrestatiebevel tegen de Amerikaan uitgevaardigd. In mei 2010 gaf hij het gebruik van verboden middelen toe, dat gebeurde nadat de 'Wall Street Journal' e-mails in handen kreeg waarin Landis zijn dopinggebruik bekende. In een interview met TV-zender ESPN verklaarde hij dat hij jaarlijks $ 90.000 aan EPO en testosteronpleisters had gespendeerd. In januari 2011 kondigde hij aan hij nooit meer naar het peloton zou terugkeren. Ook bleef hij al die jaren Lance Amstrong (1971-) van dopinggebruik beschuldigen.

Na de Ronde van Turkije werden testosteronmetabolieten gevonden in de urine van de Amerikaan Joe Papp (1975-), waarvoor hij twee jaar geschorst werd. Later bleek dat ook hij betrokken was in de dopingaffaires rond Floyd Landis (1975-), Kayle Leogrande (1977-), Jeannie Longo (1959-) en Lance Amstrong (1971-). Hij beloofde intensief met de United States Anti-Doping Agency (USADA) samen te werken. Zo bekende hij zijn ongebreideld gebruik van anabole steroïden, EPO, groeihormonen, cortisone, insuline, schildklierhormoon en amfetaminen. Hij vertelde ook dat hij in Italië tijdens de laatste race van het seizoen  tegen de grond ging, maar wat normaal gezien een routine tuimel met schaafwonden en blauwe plekken was, had hem bijna het leven gekost. De combinatie van EPO en bloedverdunners leidde tot een hospitalisatie met interne bloedingen, op dat ogenblik had hij een hematocrietwaarde van 58. Aan het USADA deed hij het hele dopinggebeuren uit de doeken en verklapte hij de identiteit van twee Amerikaanse artsen die de verboden middelen voorschreven. Maar het hypocriete van het hele verhaal is dat hij tijdens zijn getuigenissen rustig doorging met het verhandelen van EPO en hGH, iets wat hij in februari 2010 aan de rechter van het Hoog Gerechtshof ook bekende. Volgens de openbare aanklager had hij 180 internationale klanten benaderd. In 2011 werd Papp tot zes maanden huisarrest veroordeeld en moest hij zich nog eens zes maanden ter beschikking houden van het gerecht.

In zijn autobiografie 'Let me explain' bekende de Deen Jesper Skibby (1964-) dat hij meer dan tien jaar doping had gebruikt. In 1991 startte hij met anabole steroïden en cafeïne, het jaar nadien kwamen daar groeihormonen en testosteron bij en nog een jaartje later ook EPO.

De Deen Per Pedersen (1964-) bekende in december dat hij in zijn sportverleden cortisone had gebruikt.

De Oostenrijkers Christian Ebner (1984-) en Marco Oreggia (1986-) werden elk twee jaar geschorst, Ebner omdat hij niet voor een dopingcontrole kwam opdagen, Oreggia wegens een positieve EPO-test.

Zwemmen

De Braziliaanse vrije slag specialiste Rebeca Gusmão (1984-) liep in mei 2006 een eerste keer tegen de dopinglamp. Ze had testosteron gebruikt. In juli 2007 werd ze zelfs twee keer betrapt, op trainingskamp had ze opnieuw testosteron gebruikt. Later tijdens de Panamerikaanse Spelen in Rio de Janeiro knoeide ze na haar winst op de 50 en 100m vrije slag met de urinestalen. Prompt werd ze gediskwalificeerd. In mei 2008 schorste de FINA haar twee jaar voor de eerste test van 2007, in juli van dat jaar volgde nog eens twee jaar voor de positieve test van 2006 en twee maanden later werd ze levenslang verbannen wegens recidivisme en knoeien met urinestalen. Ze leverde namelijk urine af in een flacon die niet door het controlerend labo gebruikt werd. In de Braziliaanse pers werd ze dan ook zwaar door de mangel gehaald, er verschenen meerdere lachwekkende collages. Op een van de foto's bijvoorbeeld werd haar hoofd op de romp van de ‘Incredible hulk’ geplakt. Een cartoonist tekende een snor op haar gezicht met als tekstballon

“Eens kijken. Wie vergat hier zijn snor te epileren???”

Tijdens de US Open werd de Tunesier Oussama Mellouli (1984-) op het gebruik van amfetaminen betrapt en daarvoor twee jaar op non-actief gezet. Doordat zijn schorsing eindigde in mei 2008 kon hij aan de Spelen van Beijing deelnemen. Op de slotdag van die Olympiade won hij goud op de 1500m vrije slag.

In augustus zwom de Braziliaanse Renata Burgos (1982-) de 50, 100 en 200m vrije slag op de Pan Pacific Games in Victoria. In december kroonde ze zich tot nationaal kampioen 50m vrije slag, maar de dopingcontrole achteraf toonde aan dat ze dat met behulp van stanozolol had gedaan. Twee jaar schorsing was het resultaat.