Doping in de sport - 2009

In 2009 werden in België 1.593 dopingcontroles uitgevoerd in wedstrijdverband, waarvan er 20 atypisch waren, 44 afwijkende resultaten hadden en 30 testen geweigerd werden, wat een dopingtotaal opleverde van 4,8%. Buiten wedstrijdverband waren er 608 testen, waarvan 19 atypisch waren, 10 afwijkende resultaten hadden en 1 test geweigerd werd, wat een totaal opleverde van 1,80% positieve resultaten.

Het WADA definieerde doping als ‘het begaan van een of meer van de dopingovertredingen die in artikel 2.1 tot en met 2.8 van de Code worden omschreven.’

1. De aanwezigheid van een verboden stof of van de afbraakproducten of merkers daarvan in een staal van de sporter;
2. Het gebruik of poging tot gebruik door een sporter van een verboden stof of een verboden methode;
3. Het weigeren of verzuimen van een staalafname zonder geldige reden na een oproep volgens de geldende antidoping regels, of het omzeilen van een staalafname;
4. Het overtreden van de geldende eisen met betrekking tot de beschikbaarheid van de sporter voor dopingcontroles buiten wedstrijdverband, inclusief het verzuim om de vereiste verblijfsgegevens mee te delen en het niet ondergaan van dopingcontroles op basis van regels die beantwoorden aan de Internationale norm voor dopingcontroles. Elke combinatie van drie gemiste controles en/of aangifteverzuimen binnen een periode van achttien maanden wordt beschouwd als een dopingovertreding zoals bepaald door de antidoping organisaties met rechtsbevoegdheid over de sporter;
5. Fraude of poging tot fraude van eender welk onderdeel van de dopingcontrole;
6. Het bezit van verboden stoffen en verboden methodes;
7. Handel of poging tot handel van eender welke verboden stof of verboden methode;
8. Toediening of poging tot toediening aan iedere sporter binnen wedstrijdverband van eender welke verboden methode of verboden stof, of toediening of poging tot toediening aan eender welke sporter buiten wedstrijdverband van eender welke verboden methode of eender welke verboden stof die verboden is buiten wedstrijdverband, of het meewerken, aanmoedigen, helpen, bijstaan, verbergen of eender welke andere vorm van medeplichtigheid in het kader van dopingovertreding of eender welke poging tot dopingovertreding.

Men had immers vastgesteld dat het niet voldoende was om sporters enkel tijdens wedstrijden te testen op verboden middelen en technieken. Meestal gebeurde het doperen in de weken of zelfs maanden voorafgaand aan een competitie. Om deze vorm van controle mogelijk te maken, verplichtte men de sporters om aan de bevoegde instanties accurate informatie   te verschaffen over hun verblijfsgegevens, de zogenaamde 'whereabouts'. Deze informatie driemaal niet meedelen binnen een tijdsspanne van achttien maanden of het weigeren van een controle, beschouwt WADA als een overtreding van het dopingreglement. Het meedelen van de whereabouts was al gebruikelijk door de Code van 2003, maar vanaf januari 2009 verwachtte men dat sporters elke dag een tijdsbestek van zestig minuten specificeren waarin ze beschikbaar zijn voor een controle op een door hen gekozen locatie. Het is hen verboden om tijdens die tijdsduur de opgegeven plaats te verlaten.

Uit een door het WADA aangevraagd wetenschappelijk onderzoek naar het nut van ozontherapie bleek dat die methode geen prestatiebevorderende invloed heeft en daarom ook niet werd opgenomen in de lijst van verboden middelen. De behandeling is door het WADA echter verboden omdat er naalden aan te pas komen. Bij ozontherapie wordt een beetje bloed afgetapt, dat met ozon wordt behandeld en vervolgens terug wordt ingespoten. Het is dus een heuse bloedtransfusie en dat is wel verboden.

Een Franse studie toonde aan dat er tussen 2005 en 2009 jaarlijks 200 à 400 personen een plotse dood stierven tijdens het sporten, als gevolg van hartproblemen. 36% was jonger dan 40 jaar, 76% jonger dan 60. Mannen vertegenwoordigden 95% en 63% stierf tijdens het trainen. Het hoogste percentage werd gevonden bij wielrenners (33%), met lopers op rang twee (21%) en voetballers (14%) op de derde plaats. In driekwart van de gevallen was een hartanomalie de doodsoorzaak.

In de British Journal of Sports Medicine verscheen het onderzoek van een Australische sportarts waaruit bleek dat 1% van de totale bevolking bereid is om een vroege dood te sterven als prijs voor een groot succes in het beroepsleven.

Doping in de DDR

Het Duitse Ministerie van Binnenlandse Zaken maakte een half miljoen Euro vrij, waarmee onderzoeksteams uit Berlijn en Münster het Duitse farmaceutische verleden moesten uitspitten. De studie 'Doping in Duitsland van 1950 tot op heden' bracht na drie jaar weinig aan het licht en het verslag brak toevallig af op het ogenblik van de Duitse hereniging.

In het Duitse Magdeburg legde de voormalige roeister Cornelia Jeske-Reichhelm (1963-) klacht neer om een maandelijkse rente te kunnen krijgen voor de gevolgen van het systematisch dopinggebruik in de voormalige DDR. Vanaf haar dertiende roeide ze voor SC Dynamo Berlin onder trainer Berndt Arendt, die in 1970 wereldkampioen werd met het DDR achttal. Van meet af aan kreeg ze meerdere middelen toegediend, eerst zogenaamde vitaminen, daarna spuiten, infusen en akelig smakende eiwitdrankjes, die later vervangen werden door pralinen. Wat er in stak wist ze niet. Op 16-jarige leeftijd had ze last van hevige rug- en hoofdpijn, die voor iedere wedstrijd steeds opnieuw behandeld werden met spuiten. Spierontspanners heette het. Op 18-jarige leeftijd moest ze beginnen met anabolica, wat ze weigerde. Later kwam uit dat ze al op 17-jarige leeftijd wervelschijfproblemen had. De artsen en trainers hielden haar echter in het ongewisse en lieten haar verder sporten.

"Later kreeg ik ontstekingen aan mijn hartspier, blaas, nierbekken, aders en maagslijmvlies. Door de vele dopingproducten werd ook het steun- en bindweefsel beschadigd. Ik werd meerdere keren geopereerd voor spataders, na de zesde ingreep stopte ik met tellen. In 2000 ben ik ingestort. In een van de medische verslagen staat genoteerd dat ik een zwaar degeneratief veranderde wervelzuil had. Ik heb meer dan dertig jaar pijn waardoor ik niet kan gaan werken."

In 1994 baarde ze een zoon met klompvoet en uit een gynaecologisch onderzoek van 2003 bleek dat ze vanaf haar dertiende zeven keer per maand testosteron kreeg toegediend, het jaar nadien werd dat zelfs verhoogd tot 24 keer. Cornelia Jeske-Reichheim spande dus een rechtszaak aan om maandelijks een vergoeding te claimen voor haar gezondheidsschade. In eerste instantie verwierp het Berliner Landesamt für Gesundheit und Soziales de steunaanvraag. Volgens de aangeduide expert, Eberhard Nieschlag (1941-), Professor Endocrinologie aan het Universitätsklinikum Münster, bestond er geen causaal verband tussen het toenmalig toedienen van anabole steroïden en de huidige gezondheidsproblemen.

Daarop stelde het Magdeburger Sozialgericht de Duitse sportarts Christoph Raschka (1961-) aan als nieuwe expert en die was kategoriek:

"Op basis van statistieken is duidelijk te zien dat skeletschade deel uitmaakt van het typisch beeld van DDR-gedopeerden."

Dank zij dit rapport kende van de Rechtbank Cornelia Jeske-Reichhelm een letselpercentage toe van 70%. In 2014 publiceerde ze haar biografie 'Doping-Kinder des kaltes Krieges'.

In een interview met het Duitse dagblad 'Märkischen Allgemeinen' deed de voormalige hamerslingeraar Bernd Richter (1956-) in september 2009 zijn dopingervaringen uit de doeken. Op 11-jarige leeftijd werd hij toegelaten tot de Kinder- und Jugendsportschule. Begin jaren '70 werd hij opgeroepen voor de nationale jeugdploeg en startte men met dopingexperimenten. Toen hij op 15-jarige leeftijd borsten kreeg, werd dat verklaard door 'verhoogd zweten' tijdens het sporten, wat hormonale problemen zou geven.

"Wat ze ons toen gaven, is zelfs bij dierproeven niet toegelaten."

Na een interland op Cuba besloot de 17-jarige via Hongarije en Joegoslaviënaar het Westen te vluchten. Een 'vriend' verraadde hem echter en de Stasi arresteerde hem in Joegoslavië. Na een marathonverhoor sloot men hem op in de gevangenis van Berlin-Hohenschönhausen, een opsluiting die hem het leven had kunnen kosten. Door het gemis aan tien uur dagelijkse training dreigde een hartstilstand. Na zes maanden kreeg hij amnestie en begon hij weer te sporten, maar de Stasi stak hem terug achter de tralies. De jarenlange toediening van anabolica woog later zwaar door, zijn kraakbeen brokkelde af, hij kreeg stollingsstoornissen, worstelde met embolieën en trombose en voor de helse pijnen hielp enkel nog morfine.

In 2009 verscheen het boek 'Meine zwei Halbzeiten: Ein Leben in Ost und West', de autobiografie van de Duitse voetbaltrainer Jörg Berger (1944-2010), die in 1979 na de interland tegen Joegoslavië, naar het Westen vluchtte. Van 1976 tot 1978 had Berger de jeugdelftallen en het B-team van de DDR onder zijn hoede. Na zijn vlucht ondervond hij vrij vlug dat de Stasi hem zeer streng controleerde en herhaaldelijk bedreigde. Op zeker ogenblik belandde hij in het ziekenhuis, daar bleek dat hij vergiftigd was, vermoedelijk door de Stasi. Dat vermoeden werd na de val van de muur in Stasi-archieven bevestigd.

"In de periode dat ik het juniorenelftal van de DDR trainde, kreeg ik steeds opnieuw te maken met een sportarts. Ik vond hem helemaal niet sympathiek en ging hem zoveel mogelijk uit de weg. Ooit zag ik hem na het middageten gekleurde pillen uitdelen aan de meeste achttienjarigen. Mijn vrouw Harriet Blank, die zelf zwemster was geweest en daarna de jeugd trainde, vertelde me dat haar zwemmertjes eveneens 'ondersteunende tabletten' kregen. Wat het precies was, wist ze niet. Iedereen nam ze, zelfs indien men eraan twijfelde of het wel om vitaminen ging. Zo werden we nu eenmaal opgevoed."

In 1993 nam Berger met Schalke 04 deel aan het zaalvoetbaltornooi van Leipzig, waar dopingcontroles zouden gebeuren.

"Na de loting van de te controleren spelers kwam uitgerekend die man onze kleedkamer binnen, die destijds aan jeugdploegen 'vitaminepreparaten' uitdeelde. Hij stelde zich voor als de arts die voor de Deutschen Fußball-Bund de controles moest uitvoeren. Ik schreeuwde hem toe dat hij de kleedkamer moest verlaten of dat er anders ongelukken zouden gebeuren. Ik kon niet geloven wat ik zonet had meegemaakt, wat een schande!"

Het ging om de voormalige DFV-arts Hans-Jörg Eißmann, die na de val van de muur in Leipzig in het trainingskamp van de DFB actief was. Bovendien was hij van 1986 tot 1998 voorzitter van de Medische Commissie van de UEFA, hun raadgever van 1998 tot 2000 en vanaf 2000 dopingcontroleur voor de UEFA.

American Football

Samen met nog andere spelers van de Oakland Raiders werd Dana Stubblefield (1970-) in de BALCO lijsten vernoemd als gebruiker van THG en EPO. Omdat hij door de namen van spelers, agenten en trainers te verklappen, vlot meewerkte aan het onderzoek, kreeg hij een milde schorsing van twee jaar.

Tony Mandarich (1966-) speelde als offensive lineman in de Amerikaanse NFL. In 1989 werd hij door het magazine Sports Illustrated uitgeroepen tot 'the best offensive line prospect ever'. Een paar jaar later bestempelde datzelfde tijdschrift hem echter als 'de grootste flop uit de NFL geschiedenis'. Mandarich kwam maar niet in het reine met zijn steroïdengebruik, tot hij in 2009 een boek uitbracht waarin hij chronologisch zijn huiveringwekkende dopinggeschiedenis beschreef, die niet alleen zijn carrière vernielde maar hem bijna het leven had gekost.

Atletiek

In oktober 2009 meldde de Franse secretaris-generaal van de Internationale atletiekfederatie Pierre Weiss (1947-) aan de Russische atletiektrainer Valentin Balakhnichev (1949-), dat de bloedstalen van zijn atleten de hoogst genoteerde meetwaarden waren, sedert het IAAF met testen begon en dat de afgenomen testen tijdens het WK van 2009 een systematisch misbruik van bloeddoping en EPO-producten suggereerden. Valentin Balakhnichev (1949-) was sedert 1991 voorzitter van de Russische atletiekfederatie, lid van het uitvoerende comité van het Russisch Olympisch Comité, Vice-Minister van Sport, Vice-President van de Europesche atletiekfederatie en schatbewaarder van de IAAF. Die laatste rol gaf hij op toen de Duitse TV-zender ARD in een reportage meldde dat er een onderzoek liep naar een systematisch dopingschandaal in Rusland. In die reportage werd ook vermeld dat Liliya Shobukhova (1977-), een van de snelste marathonloopsters uit de geschiedenis, $450.000 had betaald om een dopingschorsing te ontlopen. Ze werd uiteindelijk toch geschorst en al haar resultaten vanaf 2008 werden nietig verklaard. Onder het toezicht van Balakhnichev werkte ook de trainer en vroegere snelwandelaar Viktor Chegin (1962-), van wie minstens 30 atleten wegens doping geschorst werden, onder andere de Olympische en wereldkampioenen snelwandelen Elena Lashmanova (1992-) en Valeriy Borchin (1986-).

De Chinese trainer Zhu Lidong (1972-) en twee van zijn pupillen Teng Heina (1990-) en Ha Xianpin (1990-) werden wegens dopingbedrog vier jaar geschorst en kregen elk een boete van tweeduizend Euro. In plaats van de aangeduide sprintster Xianpin had Heina zich bij de controle aangeboden.

De Chinese 800 en 1.500m loopster Fang Xie (1989-) moest vier jaar naar de kant omdat ze een dopingcontrole ontliep.

De Chinese sprintster Wang Jing (1988-), die tijdens de elfde Nationale Spelen goud won op de 100m en als tweede eindigde op de 200m, testte positief op metabolieten van epitestosterone en testosterone, waardoor zij en haar coach levenslang geschorst werden.

De Brazilaanse 200m-sprinter Bruno de Barros (1987-) kreeg twee jaar schorsing na een positieve EPO test.

Marathonloopster Liza Hunter-Galvan (1969-) viel door de mand bij een controle op training. De Nieuwzeelandse bekende meteen dat ze in de weken voor de controle drie keer EPO had gespoten. Het leverde haar een schorsing op van twee jaar.

Bij een onaangekondigde controle op trainingsstage in Jalta, Oekraïne kon of wilde de Griekse hinkstapspringster Hrysopiyi Devetzi (1976-) geen urinestaal afleveren. Het kostte haar twee jaar schorsing. Bij het hertesten van de stalen uit 2008 bleek dat ze toen stanozolol had gebruikt en dus moest ze de gewonnen bronzen medaille inleveren..

Autosport

Na een tweede positieve test op metamfetamine, werd de Amerikaanse autorenner Jeremy Mayfield (1969-) uit de NASCAR geworpen. Nadat de politie getipt werd dat Mayfield met vier medeplichtingen inbraken wilde plegen om zijn metamfetamine verslaving te bekostigen, doorzochten ze zijn huis in Catawba County. Rr werd slechts 1,5 gram van het goedje gevonden, maar lag wel voor honderdduizend Dollar aan gestolen voorwerpen. Heel wat zware machines die weggehaald waren bij bedrijven uit de buurt en audiovisuele apparatuur die gestolen werd van het Red Bull Racing Team. Mayfield ging in beroep, maar in 2011 werd zijn landgoed aangeslagen omdat hij aan de Amerikaanse Staat voor $ 82.000 aan achterstallige belastingen verschuldigd was. In 2012 werd hij uit zijn huis gezet en in januari 2014 voor het bezit en gebruik van drugs veroordeeld tot achttien maanden cel plus een boete van 88.124,41 Dollar en 1.100 Dollar gerechtskosten.

Baseball

In december 2007 tekende Alex Rodriguez (1975-) een tienjarige contract van 275 miljoen Dollar bij de New York Yankees, tot dan toe het hoogste bedrag ooit in de American Professional Baseball League. Nadat hij het eerst ontkende, gaf hij later tijdens een interview in het TV-programma '60 Minutes' toe dat hij van 2001 tot 2003 anabolica had gebruikt.

“In die tijd had baseball een andere cultuur. Alles was heel losjes. Ik was jong, ik was dom, ik was naïef. En ik wilde iedereen bewijzen dat ik het waard was de grootste speler aller tijden te zijn. Ik nam een verboden product. En nu heb ik daar heel veel spijt van.”

Later die maand gaf Rodriguez een persconferentie in Tampa, waar hij in het bijzijn van heel wat teammaats meer uitleg verschafte. Hij en een niet bij naam genoemde neef hadden in de Dominicaanse Republiek een ‘over-the-counter’ (OTC) product gekocht, dat daar boli of bollee werd genoemd. Op vraag van Rodriguez smokkelde zijn neef het product naar de Verenigde Staten en tweemaal per maand spoot hij zich in met ‘boli’, het ‘slang’ voor Primobolan. Rodriguez beweerde dat hij niet wist dat het product verboden was, maar dat hij na iedere spuit veel meer kracht had. Later werd Rodriguez woordvoerder van de ‘Taylor Hooton Foundation’, een organisatie die jongeren inlicht over de gevaren van anabolicagebruik.

Maar als klap op de vuurpijl berichtte de New York Times in februari 2010 dat Rodriguez in behandeling was bij Anthony Galea (1959-), tegen wie een onderzoek liep over het verdelen van groeihormonen aan atleten. De Canadese sportarts bekende dat hij ook Rodriguez behandeld had, maar enkel met ontstekingsremmende middelen. In het kader van het Biogenesus-schandaal werd Rodriguez in augustus 2013 voor 211 wedstrijden geschorst wegens het gebruik groeihormonen, testosteron en anobele steroïden. Hij ging hiertegen in beroep omdat hij zou hierdoor een salaris van 36 miljoen dollar zou mislopen. Uiteindelijk werd zijn straf herleid tot 162 wedstrijden. 

In juli rapporteerde de New York Times dat Manny Ramírez (1972-) en David Ortiz (1975 -), samen met nog honderd andere baseballspelers, positief hadden getest op anabolica. Tijdens een persconferentie ontkende Ortiz de beschuldigingen en beweerde hij dat de positieve plas uit 2003 veroorzaakt was door voedingssupplementen of vitaminen. In 2019 joeg een lid van een Mexicaans drugkartel Ortiz een kogel in de rug, nadien bleek dat hij de verkeerde had neergeknald.

Na een positieve test op androsterendion werd Sergio Mitre (1981-) van de New York Yankees geschorst voor de eerste vijftig wedstrijden van het seizoen 2009.

Basketbal

De Kroaat Mario Kasun (1980-) van de Turkse ploeg Efes Pilsen werd geschorst voor het verdelen van Cathine.

Omdat hij aan de steroïden had gezeten kreeg de Amerikaan Rashard Lewis (1979-) van de Orlando Magics tien wedstrijden schorsing en werd in die periode ook zijn loon van 1,4 miljoen Dollar niet uitbetaald.

Kerem Gönlüm (1977-) speelde professioneel basket bij Anadolu Efes Istanbul, maar ook bij de Turkse nationale ploeg. Hij testte positief op cathine, ook gekend als d-norpseudoefedrine, waardoor hij een jaar aan de kant moest blijven.

Bodybuilding

In 2009 kon het Belgisch kampioenschap bodybuilding niet doorgaan. Toen de dopingartsen van de Vlaamse Gemeenschap zich aanboden bij de weging van de twintig deelnemers, vluchtten die weg langs ramen en deuren. Het jaar voordien voerde men 29controles uit bij Belgische bodybuilders, waarvan er 22 positief waren.

Boksen

De Amerikaan ‘Sugar’ Shane Mosley (1971-) werd wereldkampioen in drie verschillende gewichtscategorieën. Ook hij was vaste klant bij BALCO en werd daarover ondervraagd door rechter Louis York uit New York. Mosley argumenteerde dat hij overtuigd was dat het vitaminen waren, waarop de rechter hem vroeg waarom hij die dan niet in een lokale apotheek ging halen.

“Omdat de verpakkingen van BALCO groter waren,” klonk het.

Onderzoek wees uit dat Mosley voor 1.850 USD aan EPO, steroïden en maskeermiddelen had gekocht. De onderzoekers vonden ook ‘dopingkalenders’

Gewichtheffen

De Iraanse gewichtheffer Saeid Alihosseini (1988-) kreeg een levenslange schorsing nadat hij, net als het jaar voordien, op het gebruik van anabole steroïden werd gepakt. Nadien werd zijn straf herleid naar twaalf jaar en nog wat later naar acht jaar.

Judo

Op het WK in Nederland testte de Chinese Tong Wen (1983-) positief op Clenbuterol, waarvoor ze twee jaar geschorst werd. Maar het arbitragehof sprak haar vrij omdat ze niet de mogelijkheid kreeg om aanwezig te zijn bij het openen van het B-staal.

Mixed Martial Arts

Het dopinggebruik in de mixed martial arts leek onuitroeibaar.

De Rus Kirill Sidelnikov (1988-) moest wegens technisch KO zijn gevecht tegen de Amerikaan Paul Buentello (1974-) staken, maar kreeg na die kamp ook een rekening van 2.500 Dollar gepresenteerd en en jaar schorsing omdat hij positief testte op Stanozolol.

Na zijn overwinning op landgenoot Ross Clifton (1977-2009) werd de Amerikaan Ken Shamrock (1964-) een jaar geschorst en moest ook hij 2.500 Dollar dokken, omdat er in zijn urine 19-Norandrosterone, 19-Noretiocholanolone en Stanozolol gevonden werd. Zijn broer verklaarde hierover:

“Ken gebruikt heel zijn leven AL steroïden. Waarom denk je dat zijn geest zo verward is? Hij heeft geen psyche. De steroïden gaven hem een vals gevoel van veiligheid en eens ze uitgewerkt zijn ben je geen supermens meer.”

Ross Clifton overleed datzelfde jaar op 32-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartaanval, wat ook heel wat vragen deed rijzen.

Elf dagen voor zijn kamp tegen de Rus Fedor Emelianenko (1976-) werd de Amerikaan Josh Barnett (1977-) een tweede keer op het gebruik van drostanolon betrapt. Het leverde hem een levenslange schorsing op. Barnett ging viermaal in beroep, maar ving telkens bot, waarop hij overstapte naar een andere bond.

De Amerikaan Cole Province (1981-) won zijn kamp tegen de Braziliaan Fredson Paixao (1979-), maar later bleek dat hij methasteron had gebruikt. Het kostte hem negen maanden schorsing en een boete van vierduizend Dollar.

Roeien

De Chinese roeifederatie sprak vier jaar schorsing uit voor Guo Linna (1988-), omdat ze tijdens de elfde Nationale Spelen betrapt werd op het gebruik van 19-norandrostenedione. Bovendien kreeg ze een boete van 2.200 USD. Haar coach Zhang Hui, die betrokken was in twee dopingevallen, kreeg levenslang en 2.200,- Dollar boete.

Rugby

Reni Maitua (1982-) speelde bij de Parramatta Eels in de Australian Professional Rugby League en werd ook opgeroepen voor de Australische nationale ploeg en voor die van Samoa. In mei testte hij positief op Clenbuterol en werd hij twee jaar aan de kant geschoven.

In competitieverband speelde Matt Stevens (1982-) voor de Bath Rugby Club maar hij maakte ook deel uit van het Engels nationaal team. Na de Europacup tegen de Schotse Glasgow Warriors leverde hij een positieve dopingplas af op neoylecgonine en methylecgonine, twee metabolieten van cannabis. Hij hield de eer aan zichzelf en stapte op nog voor zijn ploeg hem ontsloeg.  

De Australiër Justin Harrison (1974-) speelde eveneens bij de Bath Rugby Club in de Engelse eerste klasse, toen in mei bleek dat hij aan de cocaïne had gezeten. Twee jaar schorsing was het gevolg, Harrison bekende de feiten en vertelde doodleuk dat alle spelers cocaïne gebruikten.

In juni bij een controle na de wedstrijd Wigan-Salford werd cocaïne gevonden in de urine van Gareth Hock (1983-), waarvoor hij twee jaar schorsing kreeg.

Nadat de douane twee aan hem geadresseerde postpakketjes had onderschept, werd de Australiër Luke Troy (1983-) twee jaar geschorst. In de zending uit Engeland zaten 21 verpakkingen testosteron, in het Amerikaanse pakje honderd capsules DHEA 200mg. Het hele gebeuren ontlokte bij velen het citaat:

“Geen wonder dat zijn bijnaam ‘showbag’ is. Er kwam geen snoep uit zijn tas, zoveel is zeker."

Schaatsen

Nadat tijdens het all-around WK van 2009 in het Noorse Hamar een abnormaal hoog aantal reticulocyten werd gevonden bij de Duitse Claudia Pechstein (1972-), schorste de International Skating Union (ISU) haar twee jaar wegens bloeddoping. Pechstein hield bij hoog en bij laag vol dat ze nooit verboden middelen had gebruikt. De extreme bloedwaarden waren het gevolg van een milde vorm van bloedcelanemie, waaraan zo'n 800.000 Duitsers zouden lijden. Dat werd in 2010 bevestigd door artsen van de Deutschen Gesellschaft für Hämatologie und Onkologie. Pechstein daagde de ISU voor de Rechter en eiste een schadevergoeding van 3,54 miljoen Euro. De Deutsche Olympische Sportbund gaf in 2015 toe dat de schorsing een verkeerde beslissing was

Schieten

De Mongoolse schutter Li Jie (1973-) werd tijdens de elfde nationale Spelen op dopinggebruik betrapt.

Skiën

De Russische biatleten Ekaterina Iourieva (1983-) de wereldkampioene van 2008, Albina Akhatova (1976-), de olympisch kampioene van 2008 en Dmitry Yaroshenko (1976-), de zilveren medaille op het EK van 2007, leverden een positieve EPO-test af op de World Cup in Östersund. Alle drie werden ze twee jaar geschorst. In januari 2014 werd Iourieva een tweede keer betrapt op EPO en dat leverde haar een schorsing op van acht jaar, waarop ze haar sportieve carrière beëindigde.

In april 2009 tijdens de TV-uitzending 'SportInside' van de WDR bekende tweevoudig Olympiawinner en elfvoudig wereldkampioen Frank Luck (1967-) dat zijn toenmalige DDR-trainer hem zonder zijn medeweten het anabolicum Oral-Turinabol had toegediend. De Duitser kwam daar pas achter toen het Landeskriminalamtes Thüringen hem vroeg om de op een tafel uitgestalde producten thuis te wijzen. Hij herkende de pillen maar had er geen weet van dat het anabolica waren, ze hadden hem al die jaren wijsgemaakt dat het om vitaminen ging.

Tijdens de Worldcup van januari in het Canadese Whistler werd bij de Russische langlaufster Natalja Matwejewa (1986-) EPO gevonden, waarvoor ze twee jaar schorsing kreeg. Na het hertesten van vroegere stalen werd ze in december 2017, samen met tien andere Russische skiërs, levenslang geschorst voor deelname aan Olympische Spelen.

De Russische cross country skiër Yevgeny Dementyev (1983-), in 2006 nog Olympisch kampioen, testte in augstus positief op EPO wat twee jaar toekijken betekende.

Sumoworstelen

Na zijn arrestatie voor het bezit van cannabis werd Wakakirin Shinichi (1983-) uit de Japan Sumo Association verbannen. Na een maand brommen bekende hij schuld en kreeg hij tien maanden gevangenis aangesmeerd. Het jaar nadien werd hij professioneel worstelaar.

Tennis

Op het tornooi van Miami testte de Fransman Richard Gasquet (1986-) positief op cocaïne. Als excuus haalde hij aan dat hij een meisje gekust had die toxicomane was. Hij kreeg twaalf maanden schorsing, die later herleid werden tot 2,5 maand.

Na een positieve test op methylhexanamine mocht de Tsjech Ivo Minár (1984-) acht maanden vanop de zijlijn toekijken.

Triathlon

In oktober startte de Oostenrijkse antidopingscommissie een onderzoek naar ex-renner en triathleet Hannes Hempel (1973-). Zijn landgenoten wielrenner Bernhard Kohl (1982-) en triathlete Lisa Hütthaler (1983-) noemden hem als leverancier van de Cera waarvoor beiden gepakt en geschorst werden. Hütthaler deed er nog een schepje bovenop en verklapte dat hij haar voor het wegwerken van onderzoeksresultaten had aangeraden om een medewerkster van het onderzoekslabo om te kopen. In juni 2010 kreeg Hempel vier jaar schorsing, maar twee jaar later werd die met vier maanden verminderd omdat hij positief meewerkte aan het onderzoek. In april 2013 kwam het bericht dat Hempel een positieve test had afgeleverd op testosteron tijdens een onaangekondigde controle op training, waarop hij levenslang naar de kant moest.

Voetbal

In augustus werden dertien spelers van de Cypriotische eersteklasser APOP Kyniras op het gebruik van anabolica betrapt.

In september klaagde de familie van gewezen voetballer Bruno Beatrice (1948-1987) ex-trainer Carlo Mazzone (1937-) van AC Fiorentia aan. De familie eiste een schadevergoeding, omdat Beatrice in 1987 op 30-jarige leeftijd overleden was aan leukemie. Ook twee van zijn oud-ploegmaats waren gestorven, Nello Saltutti (1947-2003) kreeg op 56-jarige leeftijd een fatale hartaanval, Ugo Ferrante (1945-2004) stierf aan de gevolgen van keelkanker. In september 2010 beval het Openbaar Ministerie van Firenze een onderzoek naar de toestand van ex-speler Giancarlo Galdiolo (1948-2018), die op 61-jarige leeftijd een zeldzame vorm van dementie kreeg. Nadien werden nog andere spelers genoemd die in de jaren '80 voor AC Fiorentina speelden en die zwaar ziek of reeds overleden waren. Het eerste verdacht overlijden was dat van Armando Segato (1930-1973) die op 43-jarige leeftijd de ongeneeslijke zenuwziekte ALS kreeg. Giuseppe Longoni (1942-2006) overleed in 2006 aan een reeks hersenbloedingen, doelman Massimo Mattolini (1953-2009) aan nierinsufficiëntie, Mario Sforzi (1956-2004) aan een lymfoom, Giorgio Mariani (1946-2011) aan kanker, Stefano Borgonovo (1964-2013) belandde met ALS in een rolstoel en overleed op 49-jarige leeftijd. Giancarlo Antognoni (1954-) overleefde een hartinfarct, bij Giancarlo De Sisti (1943-) werd een hersenabces verwijderd en Domenico Caso (1954-) genas van leverkanker. Al deze ziektes en sterfgevallen werden gelinkt aan de pillen die de spelers in de jaren '70 van hun trainer moesten slikken. Het hormoonstimulans Cortex en het analepticum Micoren werden royaal uitgedeeld, maar ook de pijnstiller Optalidon.

Negen maanden schorsing voor Paddy Kenny (1978-) na een positieve test op efidrine. De driehonderdvoudige Ierse international, die ook het doel van de Queens Park Rangers verdedigde, mocht ook opdraven voor de proceskosten.

De Boliviaan Miguel Hoyos (1981-) speelde bij Hapoel Tel Aviv toen hij na de interland Bolivië-Venezuela betrapt werd op het gebruik van Dexamethasone, waarop zijn contract ontbonden werd.

Anzur Ismailov (1985-) uit Oezbekistan speelde bij Changchub City in de Chinese competitie, een stad in het noordoosten van China met zeventien miljoen inwoners. Hij werd ook opgeroepen voor de nationale ploeg van zijn geboorteland, waar hij in juni na de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Bahrein betrapt werd op het gebruik van cannabis. Hij kreeg drie maanden schorsing.

Bij Magnus Hedman (1973-), de voormalige doelverdediger van Celtic en de Zweedse nationale ploeg, werden tijdens een routinecontrole steroïden en amfetamines gevonden. Het Zweedse gerecht veroordeelde hem tot een geldboete en de stichting Ren Idrott (Zuivere Sport), waarvoor hij werkte als ambassadeur, ontsloeg hem op staande voet. Hij was inmiddels gescheiden van zijn vrouw, consumeerde cocaïne, amfetamines, antidpressiva en slaapmiddelen en werd door de Zweedse TV zender TV4 ontslagen als co-commentator. In 2012 publceerde hij zijn autobiografie När ljuset släcks (Wanneer het licht uitgaat)

Wielrennen

In een interview met het Duitse weekblad ‘Der Spiegel’ bekende de Duitser Jörg Jaksche (1976-) dat hij klant was bij de omstreden Spaanse sportarts Eufemiano Fuentes (1955-). Bovendien verklaarde hij dat zijn Belgische sportbestuurder Walter Godefroot (1943-) volledig op de hoogte was van dat dopinggebruik. In het Duitse weekblad 'Bild am Sonntag' beweerde Jaksche dat hij al in 2007 de Duitse politie alle namen had doorgespeeld van personen die bij het dopinggebruik betrokken waren. Vooral de Belgische sportbestuurder Rudy Pevenage (1954-) zou hem EPO hebben bezorgd. Bovendien zou de sportarts van het team, Claudio Sprenger (1968-), hem in 1997 en 1998 regelmatig insuline hebben ingespoten, een product dat in die periode wel nog niet op de lijst van de verboden middelen stond.

In november rolde de Spaanse politie een dopingnetwerk op. Sleutelfiguur was de Peruviaan Walter Virú, ooit nog ploegarts bij Kelme, die nauwe banden onderhield met de beruchte Spaanse sportarts Eufemiano Fuentes (1955-). In totaal werden twaalf mensen gearresteerd: Walter Virú, diens vrouw, hun twee zonen, een apotheker uit Valencia, de fitnesscoach van de paralympische renner Javier Otxoa (1974-) en nog andere artsen en apothekers. Bij meerdere invallen werd EPO, CERA en groeihormonen gevonden en werden zowel computers als documenten in beslag genomen. Als betrokken sporters werden snelwandelaar Francisco Javier Fernández (1977-), de wielrenners Pedro José Vera Alcaraz (1984-), Vicente García Acosta (1972-) en Cristina Navarro (1971-) vernoemd. De bekentenissen van oud-renner en klokkenluider Jésus Manzano (1978-) deden Virú de das om. Ook de dopinggevallen van Julie Coulaud (1982-) en Martha Dominguez (1975-) zouden met Viru te maken hebben. Beide atletes werden betrapt op het gebruik van testosteron.

De Amerikaan Alexi Grewal (1960-) bekende dat hij tijdens zijn hele carrière anabole steroïden had gebruikt. In 1984 testte hij een eerste keer positief op fenyletylamin, waarvoor hij dertig dagen geschorst werd. Na de West Virginian Mountain Classic van 1992 werd bij zelfs betrapt op opium en daarvoor moest hij drie maanden toekijken en 500 Dollar boete betalen.

Bij de Bask Mikel Astarloza (1979-) van het Euskaltel-Euskadi team werden in juni sporen van EPO gevonden, waarvoor hij twee jaar mocht toekijken.

In juni werd de Italiaan Francesco De Bonis (1982-) via zijn bloedpaspoort op dopinggebruik betrapt, wat twee jaar schorsing met zich meebracht.

De Nederlander Thomas Dekker (1984-) werd twee jaar geschorst voor EPO gebruik uit 2007. Hij gaf dat gebruik ook toe. Later publiceerde hij het boek 'Mijn gevecht' waarin hij niet alleen de dopingpraktijken in de wielersport uit de doeken deed, maar waarin hij ook uitgebreid inging op de seksuele uitspattingen in het wielerpeleton. Het werd hem niet in dank afgenomen, hij kreeg zelfs doodsbedreigingen.

De Oostenrijker Christian Pfannberger (1979-) testte positief op EPO tijdens een controle op training. Deze tweede positieve dopingtest na 2004 leverde hem 20 jaar schorsing op.

De Rus Ilnur Zakarin (1989-) werd twee jaar geschorst, nadat men bij een controle metandienon ontdekte in zijn urine.

Worstelen

De Roemeense Esther Good (1987-) kreeg twee jaar schorsing nadat een dopingcontrole de aanwezigheid van het diureticum furosemide openbaarde. Al haar resultaten werden geschrapt en ze moest vijf zilveren medailles inleveren.

Zwemmen

De Chinese zwemmer Wei Kun leverde op training een positieve test af op het astmamiddel formoterol, waarvoor hij zes maanden geschorst werd.

De Duitse schoolslagzwemster Sonja Schöber (1985-) mocht niet deelnemen aan de FINA World Cup in Berlijn en moest ook forfait geven voor de Duitse kampioenschappen, nadat men abnormaal hoge concentraties testosteron in haar bloed had gevonden. Enkele maanden later werd ze twee jaar geschorst.

Michael Phelps (1985-) werd wereldberoemd omdat hij zo maar eventjes 26 Olympische medailles bijeen zwom. In februari 2009 kreeg hij echter drie maanden schorsing nadat foto’s waren opgedoken, waarop te zien was hoe hij in een nachtclub lurkend aan de waterpijp cannabis zat te roken. De Amerikaanse Zwembond hield ook zijn financiële steun in.

Doping dook plots ook op bij paralympici. De Britse Heather Frederiksen (1985-) werd twee keer Olympisch kampioen op de 100m rugslag en won in totaal acht medailles op de paralympics. In 2009 werd ze echter zes maanden geschorst wegens het gebruik van verboden middelen