Van maart tot september 2020 werden onder leiding van Europol politie-agenten uit 27 landen ingezet in een Europese actie tegen drugshandel en doping in de sport. De operatie leidde tot de ontmanteling van 25 criminele bendes, waarbij men 667 mensen arresteerde en een breed scala aan farmaceutische producten in beslag nam, die een waarde hadden van bijna € 73 miljoen. Bovendien werden 10 clandestiene laboratoria opgedoekt, 453 websites offline gehaald en 536 dopingcontroles uitgevoerd.
In 2019 onderschepte men in België 5.454 postpakketten met 829 illegale geneesmiddelen voor ‘humane doping’, drie keer meer dan in 2018. Zowel anabolica werden gevonden als middelen die de negatieve effecten van anabolca tegengaan. Heel wat pakketten bevatten DHEA dat als doping kan dienen of als therapie tegen veroudering.
In 2019 werd in het Vlaamse Gewest 1,8% van de gecontroleerde atleten op doping betrapt. Het aantal schommelt van jaar tot jaar, maar de algemene trend is wel dat het sedert 2014 duidelijk daalt.
In 2019 voerde men in België 1.893 dopingcontroles uit, waarvan 1.103 in wedstrijdverband, met 12 dopinggevallen als resultaat of 1,1%. Buiten wedstrijdverband vond men 23 overtredingen, of 2,9%. 22 ervan kwamen uit fitnesscentra. Het overgrote deel van de dopingproducten waren anabolica en testosteron.
In 2019 stelde de Nederlandse Dopingautoriteit na 2.400 controles vijftien dopingovertredingen vast. In twaalf gevallen werden één of meerdere verboden stoffen gevonden.
Het Franse dagblad L’Equipe onthulde dat de Spaanse Guardia Civil een internationaal netwerk had ontmandeld. Het door Serviërs geleide netwerk verkocht dopingproducten aan zowel professionele als aan amateursporters. Via een ziekenhuis in Andalusië werden de producten door Spanjaarden in het circuit gebracht. Onder de gebruikers heel wat internationale sporters uit verschillende disciplines. Via websites werden de producten ook in Italië, Duitsland en Frankrijk aangeboden.
‘The Athletics Association’ deed een rondvraag bij 685 atleten uit 82 landen. Daaruit bleek dat 78% van de bevraagden zich zorgen maakte over de betrouwbaarheid van de resultaten tijdens de rest van het seizoen. Wegens de coronacrisis lag het systeem van dopingcontroles wereldwijd immers zo goed als plat.
Wegens zijn rol in een corruptieschandaal veroordeelde het Franse parket de voormalige atletiekbaas Lamine Diack (1933-2021) tot vier jaar cel, waarvan twee jaar voorwaardelijk. De Senegalees moest ook een boete van 500.000 euro betalen, wegens actieve en passieve corruptie en misbruik van vertrouwen. Diack had bekend dat hij aanklachten tegen Russische atleten afremde. Hij aanvaardde ook 3,45 miljoen euro aan steekpenningen om de naam van gedopeerden uit de lijst te schrappen, zodat de zondaars toch aan grote competities konden deelnemen.
Robert Wagner, een Oostenrijks makelaar die ondermeer de Amerikaan Justin Gatlin (1982-) onder zijn vleugels had, aanvaardde een schorsing van twee jaar nadat hij beschuldigd werd van het overtreden van integriteitsnormen. Aan undercoverreporters van de Engelse krant Daily Telegraph beloofde hij de levering van testosteron en menselijk groeihormoon. Ook beweerde hij dat Gatlin en vele andere atleten tijdens het seizoen doping kregen toegediend. De toenmalige coach van Gatlin, Dennis Mitchell (1966-), was eveneens betrokken bij dit voorval en werd door Gatlin ontslagen. De reporters hadden zich voorgedaan als vertegenwoordigers van een filmbedrijf, die met een budget van $ 250.000 drugs wilden kopen waardoor een acteur er zou uitzien als een atleet.
Het International Testing Agency maakte in december bekend dat er met modernere onderzoeksmethodes een nieuwe analyse op komst was van urinestalen van de Olympische Winterspelen van 2014 in Sotsji. Het hertesten van de stalen van de Spelen van 2008 en 2012 had meer dan 130 nieuwe positieve gevallen opgeleverd.
Atletiek
De internationale atletiekfederatie kondigde aan dat maximum tien Russische atleten onder neutrale vlag mochten deelnemen aan de Olympische Spelen in Tokio. Rusland was sedert november 2015 geschorst, nadat een door de staat gedirigeerd dopingsysteem aan het licht kwam. Het kreeg een boete van 10 miljoen dollar, waarvan de helft voor 1 juli 2020 betaald moest worden, zoniet werd het quotum van tien atleten ingetrokken. De betaling gebeurde niet en daardoor waren de Russen zelfs niet meer welkom onder neutrale vlag.
Door de uitbraak van het Coronavirus werden grote sportevenementen zoals Olympische Spelen, WK’s en EK’s uitgesteld. Meteen rees de vraag of atleten die geschorst waren wegens dopinginbreuken, het jaar nadien wel mochten deelnemen eens hun schorsing was afgelopen. Volgens Travis Tygart (1971-), het hoofd van het Amerikaanse Antidopingagentschap USADA, was dat één van de vele complexe gevolgen waarover grondig moest nagedacht worden. De vrees bestond immers dat die sporters naar de rechter zouden stappen als ze startverbod zouden krijgen.
De atletiek telde een recordvolume van 534 overtreders en publiceerde hierover een waslijst.
Levenslang:
38 jaar:
30 jaar:
12 jaar:
10 jaar:
Acht jaar:
Zes jaar
Vijf jaar
Vier jaar en zes maanden:
Vier jaar:
Drie jaar en negen maanden:
Drie jaar en zes maanden:
Drie jaar:
Twee jaar:
20 maanden
18 maanden:
16 maanden:
Een jaar:
9 maanden:
Uit deze waslijst enkele opvallende feiten.
Liefst 58 levenslange schorsingen werden uitgesproken.
De meeste dopinggevallen werden gevonden bij lange-afstandslopers en marathonspecialisten.
Jessica Peris (1990-), de dochter van Nova Peris (1971-) die in 1996 goud won met het Australische hockeyteam, werd vier maanden geschorst nadat een controle uitwees dat de sprintster doping had gebruikt.
Bij de zondaars uit Bahrein noteren we de Keniaanse 5,000m-loper Albert Rop (1992-), de Marokkaanse 10.000m-loper Hassan Chani (1988-) en de Nigeriaanse wereldkampioene 400m Salwa Eid Naser (1998-)
De Ethiopische Etaferahu Temesgen Wodaj (1989-) tekende beroep aan tegen haar schorsing van vier jaar, omdat ze de producten nam op doktersvoorschrift. Toen de AIU haar het door de arts getekend attest vroeg, bleek dat een vervalsing en daarom werd haar straf verdubbeld.
De Franse marathonloopster Clémence Calvin (1990-) nam de benen toen dopingcontroleurs zich bij haar aanmeldden op trainingkamp.
De Franse 800m-specialist Samir Dahmani (1991-) moest vier jaar toekijken na het weigeren van een dopingcontrole.
Ontzettend veel Keniaanse lage-afstandslopers en marathonlopers bleken doping te gebruiken. De meest opvallende namen waren de voormalige dubbele wereldkampioen 800m bij de junioren, de regerende olympisch kampioene 3.000 meter steeple, heel wat winnaars van marathons wereldwijd en eentje die op trainingskamp wegvluchtte voor de controleurs.
Ook de winnaars van de Sasol Marathon, de marathons van Praag en Fukuokaen de marathon van Sofia uit Lesotho hadden verboden middelen gebruikt.
India scoorde verrassend slecht, met ontzettend veel jeugdige zondaars.
De Mexicaanse snelwandelaarster Maria Guadalupe Gonzalez (1989-) beweerde dat ze trenbolone had binnengekregen bij het nuttigen van taco's met vlees, omdat dat verboden middel in Mexico gebruikt wordt in de veeteelt.
Twee leden van de Russische antidopingcommissie, voormalig 3.000m steeple-specialiste Yelena Orlova (1980-) en Elena Ikonnikova kregen van het Tuchtcollege van de World Athletics respektievelijk zes en acht jaar schorsing, omdat ze het onderzoek naar de whereabouts van hoogspringer Danil Lysenko (1997-) gehinderd hadden.
De levenslang geschorste Russische trainer Vladimir Kazarin coachte liefst vijf geschorste atleten.
Groot probleem voor de succesvolle Russische kunstschaatster Alexandra Stepanova (1995-) was dat ze totaal niets te maken had met doping. Het was haar naam- en leeftijdsgenote, snelwandelaarster Alexandra Stepanova (1995-) die vier jaar geschorst werd wegens dopinggebruik.
Atletiektrainer Andrejy Eremenko kreeg vier jaar schorsing, omdat hij een dopingcontroleur probeerde om te kopen tijdens de Russische kampioenschappen van 2017, toen hordenloopster Yulia Malueva (1995-) een urinetest moest afleggen. De pupil van Jeremenko kreeg vier jaar omdat ze een flauwte veinsde, waarna de trainer meteen een ziekenwagen optrommelde. De dopingcontroleurs lieten zich echter niet in het ootje nemen.
In totaal werden zes Russische atleten, drie Russische trainers en een Russische sportarts levenslang geschorst.
Opvallend was ook dat vijf Turkse atleten en liefst tien Turkse trainers levenslang geschorst werden.
Bij de levenslang geschorste Amerikanen valt hun leeftijd op, de drie waren immers actief in het mastercircuit.
Baseball
Francis Martes (1995-) van de Houston Astros werd 162 wedstrijden geschorst, bij de pitcher uit de Dominicaanse Republiek werden sporen van boldenone gevonden. Het jaar voordien zat hij al eens een schorsing uit van 80 wedstrijden.
Pablo Israel Reyes (1993-) van de Pittsburgh Pirates kreeg na een positieve dopingtest een automatische schorsing van 80 wedstrijden.
Emmanuel Clase (1998-), de pitcher van de Cleveland Indians, moest 80 wedstrijden toekijken en kreeg ook geen salaris na en positieve test op boldenone,
Tres Barrera (1994-), de catcher van kampioen de Washington Nationals, moest 80 duels aan de kant blijven na een positieve test op dehydrochlormethyltestosterone,
Biathlon
De internationale biatlonbond (IBU) schorste de Rus Jevgeni Oestjoegov (1985-) twee jaar en al zijn resultaten van 2010 tot en met 2014 werden geschrapt, ook moest hij zijn drie olympische medaille inleveren.
Boksen
De Belg Yves Ngabu (1988-) werd op trainingskamp in Sheffield betrapt tijdens een controle buiten competitie. De voormalige Europese kampioen bij de cruisergewichten reageerde positief op het cocaïne-derivaat benzoylecgonine.
De Amerikaanse Virginia Fuchs (1988-) riskeerde vier jaar schorsing, maar werd vrijgesproken. Bij een controle buiten competitie testte ze positief op letrozol en endurobol. Maar onderzoek van het USADA toonde aan dat die stoffen door onbeschermde seks in haar lichaam waren gekomen. Haar vriend gebruikte die verboden middelen op therapeutisch voorschrift.
Een paar weken voor zijn comeback bekende de Amerikaan Mike Tyson (1966-) dat hij in de jaren 1980 op sensationele wijze dopingcontroles had gemanipuleerd.
“Het was geweldig man. Ik stak de urine van mijn baby in het seksspeeltje Whizzinator. En één keer gebruikte ik de urine van mijn vrouw in de hoop dat ze niet zwanger zou zijn.”
Gewichtheffen
De voorzitter van de Internationale Gewichtheffersfederatie Tamas Ajan (1939-) werd door de Duitse omroep ARD beschuldigd van corruptie. De documentaire Secret Doping – the Lord of the Lifters onthulde dat de Hongaar zich met 7,1 miljoen Euro verrijkt had, geld van het IOC dat bestemd was voor zijn bond. Mits betaling hielp hij ook atleten die zich aan dopingcontroles wilden onttrekken.
Volgens het McLaren rapport veegde hij minstens veertig dopingzaken onder de mat. De ARD-reportage dwong Ajan tot aftreden.
“Er zijn aanwijzingen dat de voorzitter het werk van de onafhankelijke antidopingcommissie van de IWF ernstig verstoorde. Het onderzoek bracht veertig positieve controles aan het licht, die in de IWF-dossiers verborgen waren. Dat betekent dat veertig dopingzondaars ongestoord hun gang konden gaan om op internationale kampioenschappen medailles te veroveren. Hun dossier wordt nu aan het Wereldantidopingagentschap overgedragen.”
Tussen 2008 en 2017 werd bijna de helft van de 450 medaillewinnaars van OS en WK’s niet één keer getest in een out-of-competition controle. Bij de meeste internationale wedstrijden werden de testen altijd door het Hongaarse antidopingbureau Hunado uitgevoerd. Toen de controles tijdens het WK van 2015 in de Verenigde Staten in handen kwam van het USADA, vlogen meer dan 24 gewichtheffers tegen de lamp. De ARD kon bewijzen dat de dopingcontroleurs van Hunado fraudeerden. Via een clandestiene geluidsopname hoorde men de Moldavische arts Dorin Balmus (1972-) onthullen dat de urinestalen van zijn gewichtheffers door dubbelgangers werden afgeleverd als het Hunado de testen uitvoerde. Volgens de arts werden de controleurs hiervoor betaald. Op nationaal niveau volstond 55 euro, op internationaal niveau kostte het kopen van een 'zuivere' test 180 Euro.
De ARD-reportage onthulde ook verhalen en getuigenissen over corruptie, doofpotoperaties en verregaand dopingmisbruik, onder meer bij Thaise kinderen.
De Thaise gewichthefster Siripuch Gulnoi (1993-) die in 2012 olympisch brons kreeg toegewezen na de dopingschorsing van de Oekraïnse Yuliya Kalina (1988-), bekende in een geheim opgenomen gesprek dat ze zich voor die Spelen van Londen met anabolica prepareerde. Gulnoi vertelde ook dat ze als tiener de kaak en de snor had van een man, maar dat de verantwoordelijken niet wakker lagen van haar gezondheid. Volgens haar was doping ingebakken in de Thaise gewichthefferscultuur en zaten sommige meisjes al op hun dertiende aan het verboden spul.
De Internationale Gewichteffersfederatie besliste dat landen die tussen november 2018 en april 2020 drie dopingzondaars telden, hun deelname aan de Olympische Spelen mochten vergeten. Die sanctie was weggelegd voor Thailand, Egypte en Rusland.
Onder het motto “hoe vuiler het verleden, hoe strenger de sanctie” gingen de straffen nog een stapje verder. Landen met meer dan 20 dopinginbreuken sedert 2008 mochten slechts één atleet afvaardigen in plaats van vier. Bij meer dan tien inbreuken was de deelname beperkt tot twee atleten.
Het WADA ontdekte dat achttien gewichtheffers uit zes verschillende landen geknoeid hadden met hun urinestalen. Het Internationaal Olympisch Comité uitte eerder al zijn bezorgdheid over de schandalen en de sport zou zelfs uitgesloten worden van de Olympische Spelen van 2024 in Parijs.
De Russische oud-wereldkampioen Chadschimurat Akkajew (1985-) werd acht jaar geschorst nadat hij voor de derde keer op doping werd betrapt.
Oleksiy Torokhtiy (1986-) moest na zeven jaar zijn Olympische gouden medaille van 2012 inleveren. Bij het hertesten van de stalen bleek de Oekraïner positief.
Bij het hertesten van de stalen werden de Turken Erol Bilgin (1987-) en Mete Binay (1985-) na acht jaar alsnog betrapt op een cocktail van anabolica.
Drie Roemeense gewichtheffers werden bij het hertesten van dopingstalen van de Olympische Spelen betrapt op het gebruik van verboden middelen. In Londen won Razvan Martin (1991-) brons bij de -69 kg en Roxana Cocos (1989-) zilver in dezelfde gewichtscategorie. Gabriel Sincraian (1988-) was in 2015 op trainingskamp al eens tegen de lamp gevlogen en moest nu ook zijn bronzen medaille van Rio inleveren. De drie gebruikten stanozolol.
Motorsport
De Italiaanse MotoGP-rijder Andrea Iannone (1989-) kreeg vier jaar schorsing, omdat hij na de Grote Prijs van Maleisië positief testte op drostanolone.
Mountainbike
Helen Grobert (1992-) werd vier jaar geschorst omdat sporen van testosteron werden gevonden bij de Duitse.
Rugby
De Zuid-Afrikaanse vleugelspeler Aphiwe Dyantyi (1994-) kreeg een vierjarig spelverbod omdat hij niet kon bewijzen dat hij meerdere prestatiebevorderende middelen per ongeluk had ingenomen. Op trainingskamp met de Springboks testte Dyantyi positief op metandienon, methyltestosteron en LGD-4033
De Cronulla Sharks-jongere Bronson Xerri (2000-) werd vier jaar geschorst omdat hij de anabole steroïden testosteron, androsteron, etiocholanolon en 5b-androstaan-3a, 17b-diol had gebruikt.
Tennis
De International Tennis Federation maakte bekend dat in 2019 wereldwijd 1.342 spelers en speelsters een of meerdere dopingcontroles ondergingen. Dat leverde 4.919 urine- en 2.854 bloedstalen op, waarbij dertien sporters tegen de lamp liepen. Dat varieerde van steroïden- tot cannabisgebruik.
De Chileen Nicolas Jarry (24) kreeg elf maanden schorsing nadat hij tijdens de finaleweek van de Davis Cup in Madrid positief had getest op anabolica.
Triathlon
De Italaan Maurizio Carta (1973-) werd vier jaar geschorst omdat hij een controle weigerde op trainingskamp
De Braziliaanse Ariane Monticelli (1982-) kreeg vier jaar schorsing omdat ze gepakt werd op EPO-gebruik tijdens een controle buiten competitie.
Voetbal
Het WADA moest Mamadou Sakho (1990-) een forse schadevergoeding betalen, omdat het de Franse voetballer in 2016 geschorst had voor een product dat niet op de lijst van verboden middelen stond. Daardoor miste de speler van Manchester United de finale van de Europa League tegen Sevilla, liep hij met het Franse elftal het EK voetbal mis en was zijn reputatie beschadigd.
Wielrennen
De voormalige ploegleider Rudy Pevenage (1954-) publiceerde het boek ‘Der Rudy’, waarin de Belg het dopinggebruik van zijn vroegere poulain Jan Ullrich (1973-) uit de doeken deed. De Duitser deed nauwelijks onder voor de Amerikaan Lance Armstrong (1971-). Onomstotelijk verkondigde Pevenage dat het dopinggebruik bij Team Telekom tussen 1995 en 2006 op-en-top georganiseerd was. Pevenage bekende ook dat hij Ullrich geïntroduceerd had bij de later veroordeelde dopingarts Eufeliano Fuentes (1955-). Heel getailleerd beschreef Pevenage de manier waarop bloeddoping georganiseerd werd bij de Tourstart in 2004.
“Voor de start in Luik boekte ik een kamer in het rustige Park Hotel in Kelmis. Ik had een extra koelkast gevraagd. Die dag kreeg ik bezoek van de gewezen Spaanse mountainbiker Alberto León, we noemden hem Ali Baba. De volgende avond sloten ook de Spaanse hematoloog José Luis Merino en de Spaanse sportarts Eufemiano Fuentes zich bij ons aan. Er werd een lijst opgesteld van renners die Ali Baba moest bezoeken. Hij deed dat op zijn mountainbike en de pakjes zaten in zijn rugzak. Hij oogde als een normale toerist. De bloedzakken werden zorgvuldig verpakt in lege melkpakken en afgesloten met een code.”
Ook deed Pevenage een krasse uitspraak:
“Als Fuentes zal spreken - en ik weet dat hij daar goesting voor heeft - dan gaan ze pas verschieten”
De UCI bracht aan het licht dat het de Koninklijke Nederlandse Wieler Unie (KNWU) in 2011 op de hoogte had gebracht van een dopingzaak van een van haar leden. De renner had met toenmalige directeur Huib Kloosterhuis (1961-2016) afgesproken dat zijn naam niet bekend zou raken. Vanwege 'zwaarwichtige en tragische familiale omstandigheden' bij de betroffen renner kreeg Kloosterhuis van twee KNWU-bestuursleden de toestemming om de zaak in vertrouwen te behandelen. De renner besloot meteen na zijn positieve test te stoppen met wielrennen.
De Française Marion Sicot (1992-), die na het Franse kampioenschap tijdrijden van juni 2019 positief testte op EPO, bekende op de Franse TV dat ze doping had gebruikt om betere prestaties te leveren om zo met rust te worden gelaten door Marc Bracke, de manager van haar toenmalig team Doltcini-Van Eyck Sport.
“Ik zat op dat moment zo diep dat ik besloot om het risico te nemen. Eind mei bestelde ik tien flesjes EPO via het internet. Ik wilde sportdirecteur Marc Bracke een topprestatie tonen, waardoor hij mij evenwaardig aan de andere meisjes zou beschouwen en waardoor ik in het team kon blijven. Ik hoopte ook dat hij mij op die manier met rust zou laten. Op 24 juni spoot ik de EPO in en op 18 juli kreeg ik te horen dat ik positief had getest. Vanaf november 2018 vroeg Bracke me om hem foto’s in ondergoed te sturen, zodat hij mijn gewicht kon controleren. Indien ik geen foto’s stuurde, zou ik bij de start van het seizoen geen wedstrijden mogen rijden, In de weken daarop vroeg hij ook foto’s in string. Daar ben ik niet op ingegaan. Zonder al deze gebeurtenissen zou ik nooit geprobeerd hebben om mijn prestaties te verbeteren met EPO. Ik erken mijn fout en verwacht een zware schorsing. Maar ik hoop dat de straf toch iets lichter zal zijn door deze omstandigheden.”
De Amerikaanse Sara Youmans (1995-) had in 2018 ook al klacht ingediend voor het sexueel overschrijdend gedrag van Bracke.
In een documentaire van de Amerikaanse sportzender ESPN legde Lance Armstrong (1971-) de link tussen zijn dopinggebruik en de teelbalkanker die hij kreeg. Armstrong vertelde dat hij in zijn eerste profseizoen, op amper 21-jarige leeftijd, al met cortisone was begonnen.
“Of ik daardoor kanker heb gekregen? Daarop ken ik het antwoord niet, maar ik zeg zeker niet ‘neen’. Het enige wat ik met zekerheid weet, is dat ik datzelfde jaar voor de enige keer in mijn leven groeihormonen gebruikte. Of het een moeilijke beslissing was om EPO te gebruiken nadat ik de dood in de ogen had gekeken? Neen!”
Naar aanleiding van de dood van Linas Rumsas (1995-2017) werden in Italië zware straffen uitgesproken tegen de leiding van de amateurformatie Team Altopack. Eigenaar Luca Franceschi en ploegleider Elso Frediani kregen 30 jaar schorsing omdat ze schuldig waren aan geknoei met dopingcontroles, illegale handel in verboden middelen en medeplichtigheid aan het toedienen van verboden stoffen aan sporters. Renner en apotheker Andrea Bianchi, die de producten leverde, kreeg zeven jaar. Ploeggenoten Matteo Alban (1994-) en de broers Niko (1994-) en Yuri Colonna (1996-) mochten vier jaar toekijken.
De Zwitser Patrick Schelling (1990-) kreeg vier maanden schorsing, nadat hij betrapt werd op het gebruik van het astmamiddel Terbutaline.
Tijdens zijn proces in Innsbrück bekende de voormalige wielerprof Stefan Denifl (1987-) dat hij bloeddoping had gebruikt. De Oostenrijker ontkende echter dat hij iemand bedrogen had.
“Ik ben geen crimineel. Ik heb doping gebruikt omdat in de wielersport prestaties worden verwacht, die men zonder doping niet kan leveren .”
De Oostenrijker beschreef hoe hij na een zware knieblessure met doping begon.
“Op die manier wilde ik mijn oud niveau bereiken. Zonder doping was dat onmogelijk.”
Volgens het Openbaar Ministerie streek de oud-renner dankzij dopinggebruik een loon en premies op ter waarde van 580.000 euro. De speurders kwamen Denifl op het spoor in de zogenaamde ‘Operatie Aderlass’
Oud-profrenner Pirmin Lang (1984-) verklaarde op Twitter dat hij jarenlang doping had gebruikt. De Zwitser maakte deel uit van Operatie Aderlass, het onderzoek naar dopingpraktijken uitgevoerd door de Duitse arts Mark Schmidt (1978-) uit Erfurt en was sedert 2017 actief als ploegleider.
In totaal waren een tiental renners en ex-renners bij het schandaal betrokken. Ondermeer Stefan Denifl (1987-), Georg Preidler (1990-), Kristijan Koren (1986-), Kristijan Durasek (1987-) en de ex-renners Danilo Hondo (1974-), Alessandro Petacchi (1974-) en Borut Bozic (1980-).
De Oostenrijkse recherche bleef verder graven in de Operatie Aderlass. Bij de ontmanteling van het netwerk kwam een dopingproduct aan het licht dat in 2016 en 2017 gebruikt werd en nog niet opspoorbaar was.
Volgens Professor Peter Van Eenoo (1973-) van het Gentse dopinglab werden er in die periode verboden producten gebruikt, die nog niet verkrijgbaar waren op de farmaceutische markt en waarvoor de labo’s nog geen detectiemethodes hadden. Om welke producten het ging, was toen nog niet geweten, maar men wist wel dat ze uit Amerika kwamen. De UCI werd in november op de hoogte gebracht en vroeg aan de Cycling Anti-Doping Foundation (CADF) om alle stalen van 2016 en 2017 opnieuw te onderzoeken.
In augustus arresteerde de Duits-Oostenrijkse recherche een Kroatische leverancier van sportarts Mark Schmidt (1978-). Daarbij ontdekten ze dat Schmidt met H7379 Hemoglobin Human werkte.
Schmidt, die in de dopingzaak Operation Aderlass als sleutelfiguur werd aanzien, bekende in september voor een rechtbank in München dat hij al vanaf 2012 doping toediende aan wintersporters en wielrenners,
Voormalig wielrenner Georg Preidler (1990-) werd door een rechtbank in Innsbruck veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van twaalf maanden en een boete van 2880 euro. De Oostenrijker, die het jaar voordien vier jaar geschorst werd door de UCI, werd aangeklaagd omdat hij tussen 2017 en 2019 wielerorganisatoren ‘bedrogen had’ met prestatieverhogende middelen. De hele zaak raakte bekend als Operatie Aderlass.
Omdat hij zijn zoon Florian EPO, Genotropin en Testosterongel geleverd had, kreeg drievoudig olympiër Johann Lienhart (1960-) tien jaar schorsing van de Österreichische Anti-Doping Rechtskommission (ÖADR). Ook werd de Oostenrijker verweten dat hij zijn zoon had aangezet, begeleid en ondersteund in het gebruik van prestatiebevorderende substanties. Florian Lienhart (1995-) werd het jaar voordien al geschorst, toen zijn naam opdook in het onderzoek naar de dopingaffaire rond de Duitse sportarts Mark Schmidt.
Ex-renner Danilo Hondo (1974-) getuigde voor de rechtbank van München hoe hij in de periode 2010-2012 doping gebruikte bij het wielerteam Lampre. Om de zakken met bloed te maskeren, gebruikte hij de schuilnaam ‘James Bond’. De Duitser was in die periode de laatste man voor topsprinter Alessandro Petacchi (1974-). De twee deelden dezelfde kamer en kregen de bloeddoping altijd samen toegediend, getuigde Hondo in de zaak rond Operatie Aderlass en arts Mark Schmidt. Hondo bekende dat hij aan Schmidt zo’n 25.000 Euro betaalde voor drie of vier bloedtransfusies.
Tijdens de Tour de France arresteerde de Franse politie bij een inval in hun hotel de Columbiaan Freddy Abella; de persoonlijke arts van renner Nairo Quintana (1990-) en zijn Spaanse fysiotherapeut Mikel Otero (1986-), twee leden van het medisch team van wielerploeg Arkea-Samsic.
Johan Bruyneel (1964-), de Belgische voormalige ploegleider van Lance Armstrong (1971-), haalde in een interview met het Belgische weekblad Humo zwaar uit naar Greg LeMond (1961-) en naar alle Franse renners
“Greg LeMond zegt altijd: ‘I’m the only clean winner.’ Dikke bullshit! Hij heeft altijd voor Franse ploegen gereden, zij waren les rois de la cortisone.”
“Als ik sommige ex-collega’s bezig hoor, denk ik: doe wat je wilt, maar zwijg over doping. Neem nu de ploegmanagers Marc Madiot, Vincent Lavenu en Jean-René Bernaudeau – de éminences grises van het Franse wielrennen. Ze blijven me afrekenen op mijn verleden, maar wat zij hebben uitgespookt, is zogezegd vergeven.”
Bruyneel herhaalde dat hij en Armstrong blijkbaar de grote schuldigen zijn van alles wat er in het wielrennen is misgegaan.
“Het stoort me dat Tourbaas Christian Prudhomme en UCI-voorzitter David Lappartient Bjarne Riis met open armen ontvangen: ‘Hij verdient een tweede kans, de feiten dateren van lang geleden’. Maar goed dat hij een tweede kans krijgt, want hij zal zeker niet dezelfde fouten begaan. Alleen is Bjarnes situatie krek dezelfde als de mijne. Als ze je kop willen, maak je geen schijn van kans”
De UCI legde Kanstantsin Siutsou (1982-) een schorsing op van vier jaar. De voormalige wereldkampioen tijdrijden en vijfvoudige Wit-Russische kampioen bij de beloften testte in 2018 positief op EPO bij een controle buiten competitie. Zijn team Bahrain Merida schorste hem met onmiddellijke ingang.
In de Giro d’Italia testte de Italiaan Matteo Spreafico (1993-) zowel op 15 als op 16 oktober positief op Enobosarm, beter bekend als Ostarine.
Rinaldo Nocentini (1977-) kreeg vier jaar schorsing nadat er in het bloedpaspoort van de Italiaan onregelmatigheden werden vastgesteld.
Luca Colnaghi (1999-) werd door zijn ploeg Zalf-Euromobil-Désirée Fior op non-actief geplaatst toen er bij een controle na het Italiaans beloftenkampioenschap sporen van andarin, ostarine en metabolieten werden aangetroffen.
Terwijl hij nog een schorsing uitzat die liep tot 2024, werd de Italiaanse ex-renner Riccardo Ricco (1983-) betrapt op het verhandelen van dopingproducten. De Internationale Wielerunie schorste hem dan ook levenslang. Tijdens de Giro d'Italia van 2007 legde Riccò een verdachte dopingtest af. In 2008 testte hij positief op EPO toen hij de bolletjestrui droeg in de Tour de France, waarin hij ook twee ritten op zijn naam schreef. In juni 2010 veroordeelde een Franse rechtbank hem daarvoor tot twee maanden voorwaardelijk en een boete van 3.000 euro. Het UCI schorste hem 20 maanden. In februari 2011 werd hij met acuut nierfalen in het ziekenhuis opgenomen. Twee dagen later bekende hij dat hij een bloedtransfusie had gekregen. Hiervoor schorste het Nationale Anti-Doping Tribunaal van Italië hem 12 jaar. Begin 2012 ging hij tegen dat vonnis in beroep, maar dat werd in maart 2013 afgewezen
Zwemmen
Het Internationaal Sporttribunaal TAS schorste Sun Yang (1991-) acht jaar omdat hij tijdens een controle zijn dopingstalen had verbrijzeld met een hamer. De Chinees werd in 2014 al eens geschorst voor dopinggebruik. Op de Olympische Spelen van 2012 en 2016 veroverde hij drie gouden medailles en tussen 2011 en 2019 was hij goed voor elf wereldtitels. Eind december verbrak een Zwitserse Rechtbank de schorsing van acht jaar. In juni 2021 behandelde het Internationale Sportgerecht de zaak opnieuw en toen viel er een schorsing van 4 jaar en 3 maanden uit de bus met terugwerkende kracht vanaf februari 2020.
De Zuid-Afrikaan Roland Schoeman (1980-) werd een jaar geschorst wegens het gebruik van doping. De overkoepelende instantie FINA nam de maatregel nadat de olympisch kampioen van 2004 positief had getest.