Geschiedenis van de Sportgeneeskunde - 1924
Tijdens de Olympische Spelen van Parijs werd de Amerikaanse ploeg voor het eerst begeleid door een medisch team, twee artsen, een verpleegster en een atletiekcoach.
De Engelse fysioloog Archibald Vivian Hill (1886-1977) beschreef de maximale zuurstofopname (VO2 max). Hij bedacht de termen O2-deficiet, steady state en O2-schuld.
De Duitse chirurg en sportarts August Bier (1861-1949) verhuisde in 1924 naar de Chirurgischen Universitätsklinik München, waar zijn landgenoot chirurg Ferdinand Sauerbruch (1875-1951) de touwtjes in handen had. Bier lanceerde ook ‘Deutschen Ärztebundes zur Förderung der Leibesübungen’, het Duitse tijdschrift voor sportgeneeskunde dat gewijd was aan sportmedisch en sportwetenschappelijk onderzoek.
De Duitse artsen Ludwig Aschoff (1866-1942) en Oskar de la Camp (1871-1925) startten aan de Universität Freiburg het departement sportgeneeskunde, dat onder leiding van Professor Hermann Rautmann (1885-1956) deel uitmaakte van de dienst Interne Geneeskunde. De studenten Geneeskunde moesten verplicht deelnemen aan ‘lichamelijke oefeningen’. Tijdens de eerste Wereldoorlog had Rautmann heel wat antropologisch onderzoek gedaan bij soldaten. Zo hield hij zich bezig met hartvergroting bij atleten en onderzocht hij de hypertrofie van het hart tijdens atletiektraining.
Toen hij in Hamburg werkte bij internist en pneumoloog Ludolph Brauer (1865-1951), ontwikkelde de Duitse arts Hugo Wilhelm Knipping (1895-1984) een spirograaf voor basale bepalingen.
De Duitse arts en fysiotherapeute Hede Teirich-Leube (1903-1979) speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van bindweefselmassage. In 1923 begon ze als secretaresse, laborante en fotografe in het antropometrische laboratorium van de Deutschen Hochschule für Leibesübungen in Berlijn en een jaar later haalde ze daar haar diploma. Ze doceerde aan de Krankengymnastikschule van Professor Wolfgang Kohlrausch (1888-1980). Toen die naar de Universität Freiburg verhuisde volgde ze haar leermeester. Bij het vertrek van Kohlrausch naar Straatsburg in 1941, nam ze de leiding over in Freiburg en voltooide ze ook haar studies Geneeskunde. Van 1949 tot 1970 was ze voorzitster van het 'Landesverbandes Südbaden-Südwürttemberg der Krankengymnastinnen' en samen met Professor Orthopedie Kurt Lindemann (1901-1966) en diens collega Wolfgang Heipertz (1922-2013) gaf ze het vierdelige 'Lehrbuch Krankengymnastik' uit.
