Een artikel uit een Amerikaans tijdschrift.
Het menselijk lichaam ondergaat testen met machines
Net zoals ze prestatiegrafieken bijhouden van een stoommachine of benzinemotor, bestuderen ingenieurs nu ook het menselijk lichaam, een motor die in vergelijking met eender welke andere veel efficiënter is in het omzetten van brandstof naar inspanning. Aan het Kaiser-Wilhelm-Instituut in Duitsland werken proefpersonen in een miniatuur mijn, bedienen ze zaagmachines en persluchthamers, rijden ze met ingebeelde auto's en lopen ze op loopbanden, terwijl elektrische contacten hun bewegingen registreren en hun voeding en ademhaling chemisch geanalyseerd wordt. De verkregen gegevens zullen leiden tot een beter fabricatieontwerp en -beheer.
HET TESTEN VAN EEN TRAP
Voor het bepalen van het beste trapontwerp, waardoor men hem gemakkelijker kan beklimmen, analyseert men de adem van de patiënt bij het bestijgen van verschillende trappen met verschillende gradaties.
HET METEN VAN DE NERVEUZE CONCENTRATIE
In deze test van de menselijke machine rijdt men met een ingebeelde auto langs een golvende lijn. Op die manier bepaalt men nauwkeurig iemands vermogen om snel te kunnen reageren en om taken uit te oefenen die concentratie vergen, gezien men de zenuwreactie registreert.
WERKING VAN HET HART
Hartslagen worden hoorbaar gemaakt met een elektrische machine. Veranderingen in de harttonen bij het wijzigen van de positie van de proefpersoon zijn behulpzaam bij de diagnose van vermoeidheid
MINIATUUR MIJN
Tijdens zijn werk in deze mijn registreren elektrische contacten de bewegingen van de proefpersoon. De proeven helpen bij het ontwerp van toestellen.
ENERGIE GEBRUIKT TIJDENS HET LOPEN
Terwijl de proefpersoon op deze loopband beweegt wordt, bepaalt men zijn inspanning tijdens het lopen. De uitgeademde lucht wordt geanalyseerd en de verbruikte energie wordt aldus door de samenstelling van zijn ademhaling bepaald.
In 1933 veroorzaakte de machtsgreep van Adolf Hitler (1889-1945) een enorme omwenteling in de Duitse geneeskunde. Via de Neuen Deutschen Heilkunde goten de nazi’s een fundering voor het verankeren van hun 'nationaal socialistische raciale hygiëne'. Als gevolg van de beruchte rassenwetten werden gerenommeerde Joodse sportartsen het slachtoffer van nazistisch raciaal fanatisme. De bekendste namen waren Dokter Ernst Jokl (1907-1997) uit Breslau, Dokter Fritz Duras (1896-1965) uit Freiburg en Professor Rahel Hirsch (1870-1953) uit Berlijn. De aandacht verschoof van sportmedische activiteit naar militaire dienst en sport.
Emil Ketterer (1883-1959) werd benoemd tot ‘Obergruppenführer’ van de Duitse vereniging voor sportartsen. Ketterer had niet alleen als arts maar ook als atleet deelgenomen aan de OS van 1912 in Stockholm. Onder het Nazi-regime was hij betrokken bij het goedkeuren en promoten van euthanasie.
In zijn Harvard Fatigue Laboratory werkte de Amerikaanse fysioloog David Bruce Dill (1891-1986) mee aan een studie over het 'zuurstofschuld'-mechanisme. Dat deed hij samen met de Italiaanse fysioloog Rodolfo Margaria (1901-1983) en de Britse fysioloog Harold T. Edwards (1925-2013). Het was een van de meest opmerkelijke studies over de effecten van vergrijzing op atleten. Een van de proefpersonen was Don Lash (1912-1994), die in 1936 het wereldrecord van de twee mijl had gebroken. De meeste proefpersonen waren gestopt met trainen nadat ze de universiteit hadden verlaten. Lash daarentegen was blijven sporten en op 49-jarige leeftijd liep hij dagelijks nog altijd 45 minuten. Zijn VO2max was wel met 33% gezakt, maar bij zijn ongetrainde leeftijdsgenoten was die gemiddeld met 43% afgenomen. De gegevens suggereerden dat fysieke training op jonge leeftijd niet garant staat voor een beter uithoudingsvermogen op latere leeftijd, tenzij de lichamelijke activiteit gehandhaafd blijft.
In 1933 noteerde men een nieuwe mijlpaal in de ontwikkeling van de inspanningsdiagnose. Aan de hand van de laktaatverhoudingen werd het fenomeen van laktaat en 'aërobe-anaërobe'-drempel overgang gepresenteerd als een verandering van de alactic- tot melkzuur/zuurstof-schuld. Dit was te danken aan de Italiaanse arts Rodolfo Magaria (1901-1983), directeur van het Instituut voor fysiologie aan de Universiteit van Milaan.
In een artikel van het magazine 'Popular Science' werd gemeld dat de loopband in een Engelse sportclub gebruikt werd als 'one man trainingstraject'.
De Duitse Professor interne geneeskunde Herman Herxheimer (1894-1985) publiceerde zijn invloedrijk boek 'Grundriss der Sportsmedizin für Arzte und Studierende', dat in 1936 vertaald werd naar het Engels onder de titel 'The Principles of Medicine in Sports for Physicians and Students'.
In 'The Ohio Journal of Science' van september 1933 verscheen het artikel 'The Development of Methods for Determining Basal Metabolism of Mankind', waarin de Amerikaanse fysioloog Thorne Martin Carpenter (1878-1971) een 'open-circuit'-toestel met helm presenteerde voor het bepalen van de 'basal metabolic rate'.
Op pagina 329 van de 'Proceedings of the Royal Society of London' verscheen het artikel 'The duration of the recovery period following strenuous muscular exercise' van de Canadese fysioloog Osmond Solandt (1909-1993), waarin hij een gascollectie-systeem presenteerde voor inspanningsproeven. Men verzamelde de uitgeademde lucht eerst in een spirometer van 10 liter, die vervolgens via een koelspiraal naar een Douglas-zak werd gepompt. Op die manier kon men de hoeveelheid lucht meten alvorens ze de zak binnenging. De zak werd enkel gebruikt voor het opvangen van de lucht, zodat een monster kon afgenomen worden. De koelspiraal voorkwam een te grote temperatuurstijging tijdens de passage van de warme uitgeademde lucht door de meter.