Geschiedenis van de Sportgeneeskunde - 1936

In 1936 publiceerde de Amerikaanse Professor fysiologie Arthur Steinhaus (1897-1970) het artikel 'Physical Education, and Recreation' in de Journal of Health, een van de eerste bijdragen over 'fysieke fitheid'.

Het jaar 1936 was een hoogtepunt voor de Duitse sportartsen. Zowel de Olympische Winterspelen in Garmisch-Partenkirchen, als de Olympische Zomerspelen in Berlijn en het voorafgaande tweede Internationaal Congres voor Sportgeneeskunde boden de Duitse Sportgeneeskunde de gelegenheid om zich internationaal te profileren. In zijn openingsrede stelde Obergruppenführer Emil Ketterer (1883-1959):

“Elke Duitse arts moet een toekomstige sportarts zijn. Het hoofddoel van de sportmedische activiteit ligt niet zo zeer in de behandeling van opgetreden schade, maar eerder in het verhinderen ervan. In de sportmedische activiteit moet de profylaxie, het advies en de ondersteuning op de voorgrond staan."

Maar op het einde van dat Olympisch jaar werd de Deutschen Sportärztebundes ontbonden, plots was sportmedisch wetenschappelijk onderzoek niet meer nodig.

In de Verenigde Staten opende ‘the godfather of fitness’ Jack Lalanne (1914-2011) de eerste moderne gezondheidsstudio.

Met zijn publicaties 'How about some muscle?' (1936), 'Forgotten objectives of physical education' (1937), 'Endurance' (1949) en 'Why not some physical fitness?' (1956) pleitte de Amerikaanse Professor Charles McCloy (1886-1959), een inspanningsfysioloog aan de State University of Iowa, in de vakliteratuur voor een terugkeer naar de essentie van lichamelijke gezondheid en lichamelijke ontwikkeling.

In de publicatie "Über die Funktionsprüfung von Atmung und Kreislauf' van de Duitse Professor geneeskunde Hugo Wilhelm Knipping (1895-1984), uit het Duitse wetenschappelijk tijdschrift 'Beiträge zur Klinik der Tuberkulose und spezifischen Tuberkulose-Forschung', werd een foto afgedrukt van de Ergograph. Tijdens een onderzoek werd de belastingsweerstand stapsgewijs verhoogd met 30 Watt tot soms 500 Watt of meer. De gewenste werkdimensie stond links van de weerstanden en de hoeveelheid uitgevoerd werk kon meteen afgelezen worden. Het traagheidsmoment werd verhoogd met grote metalen schijven. De toerenteller was zichtbaar boven de slinger. In diezelfde publicatie verscheen ook een afbeelding van een spirograaf. De leidingen naar de patiënt werden verlengd, zodat die zich vrij kon bewegen. Terwijl hij werkte met de Ergograaf was de patiënt niet via een mondstuk verbonden, maar wel via een celluloïd masker. Beide toestellen werden door het Duitse bedrijf van Albert Dargatz (1857-1941) gefabriceerd.

Nadat een groep artsen uit het voormalige Joegoslavië in Belgrado startte met het organiseren van de gezondheid van sporters, opende Professor Vojislav Arnovljevic (1895-1989) in 1936 de eerste polikliniek voor sport in de Kliniek voor Interne Geneeskunde van de Medische Faculteit Universiteit in Belgrado. Een jaartje later was Vojin N. Smodlaka de eerste Joegoslavische arts die aan het Center of Sports Medicine van de Academie voor Fysische Cultuur in Berlijn afstudeerde als sportarts.

Smodlaka verhuisde later naar New York, waar hij Professor Rehabilitation Medicine werd aan de State University.