De Amerikaanse cardioloog Arthur M. Master (1895-1973) standaardiseerde de 'twee staps'-inspanningsproef (nu gekend als Master two-step) voor de cardiale functie.
In 1942 voerde de Amerikaanse chirurg Austin T. Moore (1899-1963) de eerste metalen heup-artroplastie uit.
Ook in het leger werd de Douglas-zak gebruikt. Men kon ermee aantonen dat het zuurstofverbruik bij piloten stijgt door koude temperaturen.
In 1942 introduceerde de Belgische arts Lucien Brouha (1899-1968) de 'Harvard Step-Test' aan het wereldberoemde ‘Harvard Fatigue Laboratory', die in veel opzichten vergelijkbaar was met de originele mastertest. Hij werd courant gebruikt om de conditie in sportmiddens te bepalen, en een vorm ervan (de paktest) werd gebruikt voor militaire doeleinden. Een variatie hiervan, de Schneider test, was eveneens populair voor de evaluatie van militair personeel. De tests gebruikten het aantal impulsen tijdens herstel en leverden een fysieke paraatheidsindex, een techniek die gedurende een aantal jaren in de indexen van fitness en aërobe kracht werd overgedragen. Brouha en C.W. Health gebruikten de methode ook om de cardiovasculaire respons in verschillende beroepen te evalueren en benadrukten de invloed van omgevingsfactoren zoals kamertemperatuur.