Geschiedenis van de Sportgeneeskunde - 1959

In China werd het Peking University Institute of Sports Medicine opgericht. Dit eerste Chinese instituut dekte het volledige spectrum van sportgeneeskunde en integreerde klinische zorg, opleiding, onderzoek en medisch consult voor de nationale sportteams. Het legde de fundamenten voor de ontwikkeling van de sportgeneeskunde in China en groeide uit tot een top hospitaal voor klinische praktijk en onderzoek.

In Duitsland breidde het sportmedisch onderzoek zich enorm uit. Aan de Freien Universität Berlin startte de Duitse sportarts Harald Mellerowicz (1919-1996) een onderzoekscentrum waar men zich op alle mogelijke manieren kon laten testen. Ergometrietesten werden er uitgevoerd met de Dargatz-Wirbelstrom-Ergometer en de Lauckner-Ergometer. Ook het gasmetabolisme werd onderzocht, maar de hartfrequentie werd nog bepaald met een 1m20 lange stethoscoop, die met een rubberen riem rond de borst zat. De tijd van 10 hartslagen werd met de hand gestopt. In 1963 startte Mellerowicz zijn privé onderzoekscentrum Institut für Leistungsmedizin, präventive und rehabilitive Sportmedizin.

Henry L. Taylor (1912-1983) en Elsworth R. Buskirk (1926-2010) van het Laboratory of Physiological Hygiene & Exercise van de University of Minnesota publiceerden twee innovatieve artikels over de criteria die voor een maximale zuurstofconsumptie bereikt moeten worden.

Tijdens het derde Pan-Amerikaanse congres van sportartsen in Chicago rapporteerde Wildor Hollmann (1925-2021) voor het eerst over de fysiologische en klinische betekenis van een ergospirometrische bepaling van het aërobe-anaërobe omslagpunt voor het beoordelen van de prestaties van zieke en gezonde personen. Hij benoemde de maximale werklast die bijna geheel aëroob wordt afgedekt als de PoW en de aangeduide hartfrequentie op dit punt als 'pulsuithoudingslimiet'. De bepaling van de parameter werd afgeleid uit het coördinatenstelsel met een tangens aan de curve van de minuutventilatie, evenals aan de curve van het arteriële lactaat. De resultaten van patiënten en atleten werden voor het eerst gepubliceerd in 1959.