Sportarts-Sporter 1881-1882

1881

In 1908 kroonde schermer Eugène Olivier (1881-1964) zich tot Olympisch kampioen met de Franse degenploeg. Op die Spelen van Londen haalde hij ook brons in het individuele nummer. Van 1905 tot 1913 was hij lid van de Franse nationale ploeg. Hij stichtte de Paris Université Club, waarvan hij de eerste voorzitter werd. Normaal had hij ook de Spelen van 1912 in Stockholm betwist, maar Frankrijk trok zich enkele dagen voor aanvang terug omdat het met sommige reglementswijzigingen niet akkoord ging. Als zoon van een gynaecoloog en als lid van drie generaties artsen startte ook hij studies Geneeskunde. Na het behalen van zijn diploma specialiseerde hij zich in Chirurgie en Anestesie. In 1912 werd hij Adjunct Diensthoofd Chirurgie aan de Faculté de Médecine de Paris. Tijdens de eerste Wereldoorlog werkte hij in het Centre de Fistuleux Osseux du Mont-des-Oiseaux van Hyères en in het Centre de rééducation et d’appareillage des Tirailleurs Marocains van San-Salvadour. In 1923 verwierf hij de titel Docteur ès Sciences en agrégé des facultés de médecine en benoemde men hem tot Professor Anatomie. Van 1923 tot 1926 aan de Universiteit van Lille daarna aan die van Parijs en aan l’Institut d’Education Physique de l’Université de Paris.

1882

Constantin Henriquez de Zubiera (1882-?), een student Geneeskunde van Haïtiaanse origine, mocht de eer opeisen dat hij de eerste gekleurde Olympische deelnemer was. Op de Spelen van 1900 in Parijs won hij de allereerste Olympische rugbytitel met de Franse ploeg. Nadien haalde hij ook nog de tweede plaats in het touwtrekken met de Franse ploeg. Met Stade de France kroonde hij zich driemaal tot Frans rugbykampioen. In 1904 introduceerde hij het voetbalspel in Haïti, bovendien scoorde hij voor zijn thuisland het allereerste doelpunt ooit. Met zijn broer Alphonse die advocaat werd, stichtte hij l'Union Sportive Haitienne en in 1950 werd hij in zijn land verkozen tot senator.

Op de Olympische Spelen van 1904 won Herman Groman (1882-1954) brons op de 400m. De Amerikaanse ploeg werd in St-Louis vertegenwoordigd door de lopers van Chicago Athletic Club. Net als zijn vader en grootvader studeerde hij af aan de Yale University en in 1907 vestigde hij zich als huisarts in Hammond, Indiana.

Op de Olympische Spelen van 1908 in Londen liep Harvey Sutton (1882-1963) de 800m voor Australasia, het gecombineerde team van Nieuw Zeeland en Australië. Hij geraakte tot in de halve finale, maar zijn derde plaats leverde hem uiteindelijk geen finale op. Meerdere malen verbeterde hij het Australisch record op de halve mijl. Tijdens zijn universitaire studies verdedigde hij de kleuren van zijn alma mater in lacrosse, cricket en atletiek. In 1905 studeerde hij af aan de University of Melbourne en deed hij in het New College van het Engelse Oxford onderzoek naar de effecten op de metabolic rate van toenemende lichaamstemperatuur. Na een carrière als Medical Officer aan het Charing Cross Hospital en het Lister Institute of Preventive Medicine, keerde hij terug naar Melbourne waar hij tot aan het begin van de eerste Wereldoorlog dezelfde functie uitoefende aan het Victorian Department of Public Instruction. Tijdens Wereldoorlog I was hij kapitein van het Australian Army Medical Corps en leidde hij in Egypte, Sinai, Palestina en Syrië de Australian Imperial Force, de Sanitary Section, Anzac Mounted Division en het Anzac Field Laboratory waar hij zich toespitste op specifieke problemen van dysenterie en malaria. Na de oorlog werd hij Principal Medical Officer van het New South Wales Department of Public Instruction in Melbourne en doceerde hij Public Health en Preventive Medicine aan de University of Sydney. In 1930 werd hij het hoofd van de pas opgerichte School of Public Health and Tropical Medicine. Hij was ook geïnteresseerd in Sportgeneeskunde en in 1920 nam hij deel aan de stichtingsvergadering van de Australian Universities' Sports Association, waarin hij zijn hele verdere carrière actief bleef.