Sportarts-Sporter 1938

1938

De Amerikaanse kunstschaatser Tim Brown (1938-1989) haalde twee keer zilver op WK’s en finishte viermaal tweede op de Amerikaanse kampioenschappen. Op de Olympische Winterspelen van 1960 in Squaw Valley eindigde hij vijfde. Door ziekte moest hij het jaar nadien forfait geven voor het WK en ironisch genoeg redde die griepaanval zijn leven, want bij een vliegtuigcrash in de omgeving van Brussel kwam het volledige Amerikaanse team om het leven. Brown deed met zijn landgenote Susan Sebo (1936-2014) ook aan ijsdansen, waarin hij op het Amerikaans kampioenschap van 1958 als derde eindigde. Aan de University of California Berkeley haalde hij het diploma zoölogie, maar hij studeerde verder en behaalde ook zijn artsendiploma en vestigde zich als huisarts. In 1989 stierf hij aan de gevolgen van aids.

De Nederlander Marius Klumperbeek (1938-) was de stuurman van de vier met stuurman op de Olympische Spelen van 1960 in Rome en vier jaar later won hij met dat viertal de bronzen medaille op de Spelen van Tokio. Nadat hij in Leiden was afgestudeerd vestigde hij zich als huisarts.

De Nieuw Zeelander Peter Snell (1938-2019) werd bekend omdat hij op de Olympische Spelen van 1960 in Rome de Belgische topfavoriet Roger Moens (1930-) het nakijken gaf in de 800m. Bij het ingaan van de laatste rechte lijn loerde Moens over zijn rechterschouder naar de concurrentie, maar net op dat ogenblik liep Snell hem links voorbij en won. Vier jaar later in Tokio hernieuwde hij zijn Olympische titel met een nieuw wereldrecord, maar was hij ook de beste op de 1.500m. In 1962 brak hij het wereldrecord op de mijl. In totaal sneuvelden vijf wereldtijden maar in 1965, op het hoogtepunt van zijn carrière kondigde hij zijn afscheid aan. Snell werkte aanvankelijk voor een tabaksbedrijf, maar emigreerde in 1972  naar de Verenigde Staten voor een opleiding Human Performance, waarna hij een Ph.D. haalde in de Inspanningsfysiologie. Het  Southwestern Medical Center van de University of Texas trok hem aan als wetenschapper en hij werd er assistant-professor in het Department of Internal Medicine en Director van hun Human Performance Center.

Op de Olympische Spelen van 1956 in Melbourne won de Australiër David Theile (1938-) de 100m rugslag in 1.02.2, een nieuw wereldrecord. Vier jaar later in Rome verdedigde hij zijn titel met succes en haalde hij ook zilver met het Australisch team op de 4 x 100m wisselslag. Tijdens de schiftingswedstrijden hadden enkele officials opmerkingen over zijn keerpunt en ze vroegen hem om een demonstratie. Dat weigerde hij pertinent. Om zich optimaal voor te bereiden op de Spelen van Melbourne had hij zelfs zijn studies Geneeskunde even uitgesteld. In 1962 studeerde hij af en specialiseerde hij zich in Chirurgie, hij oefende dat beroep uit in het Princess Alexandra Hospital van Brisbane