Sportarts-Sporter 1949

1949

De Nederlandse roeier Herman Eggink (1949-) was een van de vijf studenten Geneeskunde in de acht met stuurman op de Spelen van 1972 in München. Na het behalen van zijn diploma vestigde hij zich als huisarts.

Hoogspringer Leif Roar Falkum (1949-) werd door de Noorse atletiekbond uitgezonden naar de EK’s van 1973, 1974 en 1976. Dat laatste jaar werd hij ook veertiende op de Olympische Spelen van Montreal. In totaal werd hij vijf keer Noors kampioen met in augustus 1976 een beste sprong van 2m20. Nadat hij afstudeerde als arts specialiseerde hij zich in Psychiatrie en vestigde hij zich in de Ressursklinikken van Lilleström.

Anton Gorbunow (1949-) won in 1974 het Westduitse marathonkampioenschap. Het jaar nadien was hij de beste in de Silvesterlauf van Bozen. Hij startte ook tweemaal in het WK veldlopen. Hij studeerde af als arts en specialiseerde zich in Orthopedische Heelkunde, waarna hij zich vestigde in Regensburg.

De Duitser 'Jupp' Kapellmann (1949-) speelde professioneel voetbal bij Alemannia Aachen. Nadat die ploeg uit de Bundesliga tuimelde verhuisde hij naar 1. FC Köln, waarmee hij in 1973 de Duitse Beker won en tweede eindigde in de competitie. Daarop haalde FC Bayern München hem binnen voor het toenmalige recordbedrag van 802.000 Duitse Mark. Met München won hij de Europabeker in 1974, 1975 en 1976. Na een geschil met Uli Höness (1952-) speelde hij zijn laatste veertig Bundesliga-wedstrijden voor TSV 1860 München. Een zeer ernstige kniekwetsuur betekende het einde van zijn voetballoopbaan. Met de Duitse nationale ploeg won hij in 1974 het WK. Beroepshalve vestigde hij zich als Orthopedisch Chirurg in het Beierse Rosenheim, maar in 2010 verhuisde hij naar Saudi Arabië, waar hij in het German Ortho Centre van het Al Wafaa ziekenhuis diensthoofd Orthopedie en Traumatologie werd. In 2018 keerde hij terug naar Duitsland om er in het Klinikzentrum Bad Sulza van Thüringen te gaan werken.

De Nederlandse roeister Maria Kusters-ten Beitel (1949-) finishte achtste in de twee met stuurvrouw op de Olympische Spelen van 1976 in Montreal. Nadat ze in Nijmegen afstudeerde vestigde ze zich als huisarts.

Hermann Magerl (1949-) haalde in het hoogspringen de vierde plaats op de Olympische Spelen van 1972 in München. Met een sprong van 2m12 was hij in 1969 tweede geëindigd op de Westduitse atletiekkampioenschappen in Düsseldorf. Het jaar nadien ging hij over 2m17 en daarmee verbeterde hij het Duitse record. Twee weken later kroonde hij zich met 2m12 tot nationaal kampioen. In 1971 pinde hij het Duitse record op 2m21 en in 1972 haalde hij met een sprong van 2m15 voor de tweede keer de Duitse titel binnen. Enkele weken later bracht hij het nationaal record op 2m22 wat perspectieven opende voor de Olympische Spelen van München. De 2m18 die hij toen overschreed leverde hem de vierde plaats op, dus net naast het podium. Maar ironie van het noodlot was dat hij een week na de Spelen het Duits record naar 2m24 vijzelde en daarmee zou hij op de Olympiade goud gewonnen hebben, want de Russische winnaar Jüri Tarmack (1946-) overschreed toen 2m23. In 1973 stopte hij zijn sportieve activiteiten om zich op zijn studies Geneeskunde te concentreren. Nadat hij afstudeerde vestigde hij zich als huisarts en sportarts in Obertraubling, maar in 2009 verhuisde hij zijn praktijk naar Regensburg.

De Nederlandse roeier Jan van der Vliet (1949-) was een van de vijf studenten Geneeskunde in de acht met stuurman op de Spelen van 1972 in München. Na het behalen van zijn diploma Geneeskunde aan de Universiteit van Groningen specialiseerde hij zich in Orthopedische Heelkunde.

De Nederlandse hockeyspeler Flip van Lidth de Jeude (1949-) speelde achttien interlands voor zijn nationale ploeg. In 1972 werd hij voor de Olympische Spelen van München geselecteerd met een vierde plaats als eindresultaat. Het jaar nadien kroonde hij zich in Amstelveen tot wereldkampioen dank zij winst in de finale tegen India. Na het behalen van zijn diploma vestigde hij zich als huisarts in Huizen.

John Peter Rhys Williams (1949-) speelde fullback in de rugbyploeg van Wales en kan een record van drie Grand Slam overwinningen voorleggen, het titelgevecht tussen Engeland, Wales, Frankrijk, Italië, Ierland en Schotland. In de tien ontmoetingen die hij met Wales speelde tegen Engeland lukte hij vijf tries, een record voor een fullback. Beroepshalve was hij Orthopedisch Chirurg.