Sportarts-Sporter 1965

1965

Steffen Brand (1965-) werd in 1990 Duits kampioen op de 5.000m, maar schakelde nadien over op 3.000m steeple, in dat nummer won hij de nationale titel in 1992, 1993 en 1996. Tijdens de Olympische Spelen van 1962 in Barcelona eindigde hij in die 3000m steeple als vijfde en tijdens de Olympiade van 1996 in Atlanta als zesde. Op het WK van 1993 werd hij zesde, op dat van 1995 vierde. Na zijn studies Geneeskunde koos hij voor de specialisatie Orthopedische Heelkunde en Sportgeneeskunde en associeerde hij zich met een groepspraktijk in Lüneburg.

De Amerikaan Duncan Douglas (1965-), bijgenaamd 'the Jacked Up Old Man', nam deel aan de biathlon van de Olympische Winterspelen van 1992 en 1994. Na zijn sportieve carrière startte hij studies Geneeskunde aan de Boston University Medical School en switchte hij naar wielrennen. Nadat hij afstudeerde specialiseerde hij zich in anaestesie, waarna hij in Rochester ging werken.

Sven Lodziewski (1965-) won op de Olympische Spelen van 1988 in Seoel de 4 x 200m vrije slag met het DDR kwartet. In 1986 had het viertal in datzelfde nummer goud veroverd tijdens het WK in Madrid en in 2001 zwom hij als 33-jarige met de Duitse ploeg naar het brons op het WK in Fukuoka. Zelf kroonde hij zich in 1987 in Straatsburg tot Europees kampioen 100m vrije slag en op het WK van 1986 tikte hij als tweede aan in de 200m vrije slag, na de ongenaakbare Michael Gross (1964-). Vier jaar voordien had hij dezelfde medaille gewonnen op de 400m vrije slag tijdens het WK van Guayaquil. Na zijn studies Geneeskunde specialiseerde hij zich in in Inwendige Geneeskunde en Sportgeneeskunde en werd hij ploegarts van de Duitse zwembond.

De Amerikaan Dave Silk (1965-) schaatste in het World Cup circuit van 1985 tot 1988. Hij verdiende een selectie voor het junioren WK van 1983 en voor dat van de senioren in 1985, 1986, 1987, 1988 en 1990. Op dat van 1988 in Alma Ata won hij de 1.500m en tijdens de World Cup Final van 1986 was hij de beste over 5.000m. Op de Olympische Winterspelen van 1988 in Calgary nam hij deel aan de 1.500, de 5.000 en de 10.000m met de zesde plaats op de 5.000m als beste resultaat. Hij deed ook aan wielrennen, in 1981 won hij de Pintlar Classic van Montana en de Citizen's Class Cycling Race tijdens het Sweet Pea Festival in Bozeman, Montana. Na zijn sportcarrière studeerde hij af aan de University of Washington Medical School en specialiseerde hij zich in Spoedgevallen aan de Michigan State University. Hij startte een carrière als spoedarts in Helena, Montana.

De Nederlandse zwemster Conny van Bentum (1965-) nam deel aan de Olympische Spelen van 1980, 1984 en 1988 in respectievelijk Moskou, Los Angeles en Seoel. Telkens bereikte ze een of meerdere finales. In 1980 tikte ze aan als vijfde in de finale van de 100m vrije slag en haalde ze met het estafetteteam brons op de 4 x 100m vrije slag. Vier jaar later finishte ze als vierde in de 100m vrije slag, als vijfde in de 200m vrije slag, als zevende in de 100m vlinderslag en als achtste in de 200m vlinderslag. Met de estafetteploeg won ze toen zilver op de 4 x 100m vrije slag. In 1988 werd ze achtste in het koninginnennummer, zesde in de 100m vlinderslag en achtste in de 200m vlinderslag. Met het estafetteteam 4 x 100m vrije slag won ze opnieuw zilver en eindigde ze vijfde in de 4 x 100m wisselslag. Op de Universiade van 1985 in het Japanse Kobe was ze de beste op 100 en 200m vrije slag. Bovendien haalde ze zes medailles tijdens het EK van 1983. Haar eerste nationale titel won ze in 1979 toen ze amper dertien was. Haar succesreeks werd aangevuld met twee zilveren en negen bronzen plakken op EK’s en vijf keer brons op WK’s. Van Bentum trainde twee jaar aan de Berkely University in de Verenigde Staten met o.a. de Olympische en wereldkampioenen Matt Biondi (1965-) en Mary T. Meagher (1964-). Na haar studies vestigde ze zich als huisarts in Amersfoort en werd ze teamarts van de Nederlandse hockeyteams van vrouwen en mannen.

Rob Wainwright (1965-) werd een keer voor de British Lions geselecteerd en 37 keer voor de Schotse nationale rugbyploeg, waarvan zestien keer als kapitein. Hij studeerde af als arts aan het Magdalene College, Cambridge en voegde zich in 1987 bij het Royal Army Medical Corps waar hij in 1996 bevorderd werd tot Majoor. Nadat hij in 1999 zijn pensioen kreeg van het leger opende hij met zijn vrouw een bed-and-breakfast op het eiland Coll.

In 1986, 1987 en 1988 eindigde Bernhard Zintl (1965-) als tweede op het Duits kampioenschap polsstokspringen, na de ongenaakbare tot Duitser genaturaliseerde Pool Wladyslaw Kozakiewicz (1953-). Maar de drie daaropvolgende jaren won hij het goud. Hij sprong ook naar zes Duitse indoortitels. Hij werd geselecteerd voor de EK’s van 1986 en 1990 en voor de WK’s van 1987 en 1991. In 1989 won hij goud op de Universiade in Duisburg met een persoonlijk record van 5m65. In 1998 beëindigde hij zijn studies Geneeskunde, specialiseerde hij zich in Orthopedische Heelkunde en startte hij een praktijk in München.