Sportarts-Sporter 1975
1975
De Fransman Vincent Gouttebarge (1975-) voetbalde in eigen land voor AJ Auxerre en FC Coumon-d'Auvergne en nadien in Nederland bij FC Volendam en Almere City FC. Medio 2007 stopte hij zijn voetbalcarrière en nam hij de Nederlandse nationaliteit aan. Omwille van ernstige blessures speelde hij tussen 1993 en 2007 amper 232 wedstrijden als profvoetballer. Tijdens zijn profcarrière studeerde Gouttebarge eerst bewegingswetenschappen aan de Université Blaise Pascal in Clermont-Ferrand, waar hij in 2000 afstudeerde als inspanningfysioloog. Daarna werkte hij zijn studies Geneeskunde af aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij in 2008 promoveerde. Hij deed er onderzoek in het Academisch Medisch Centrum, waar hij ook assistent Professor was en hij werd ook Chief Medical Officer van de World Players’ Union FIFPro, de vakbond voor profvoetballers. In het Universitair Medisch Centrum Amsterdam startte hij het project 'After Career Consult', waar gepensioneerde voetballers zowel een medische als psychische check-up kregen, maar ook geadviseerd werden over een gezonde levensstijl, zodat ze ook na hun sportcarrière mentaal en fysiek gezond bleven.
In 1994 kroonde Gunnar Pfingsten (1975-) zich tot Duits jeugdkampioen kogelstoten, zowel indoor als outdoor. Datzelfde jaar eindigde hij ook zevende op het EK voor junioren in Lissabon. In 1997 veroverde hij zilver op het EK voor junioren in het Finse Turku. Twee jaar later werd hij Duits vicekampioen bij de senioren, wat hem een selectie opleverde voor het WK van Sevilla, waar hij elfde eindigde. Nadat hij aan de Universität Heidelberg zijn studies Geneeskunde voltooide, specialiseerde hij zich in Orthopedische Heelkunde en Spoedgevallen. Na die specialisatie startte hij een praktijk in de Klinik für Orthopädie, Unfallchirurgie und Wirbelsäulenchirurgie der Neckar-Odenwald-Kliniken, die nauw samenwerkte met de Medizinischen Fakultät der Ruprecht-Karls-Universität Heidelberg.
De Duitse wielrenster Christiane Soeder-Richter (1975-) werd meerdere keren Oostenrijks kampioen op de weg. Tijdens de Olympische Spelen van 2008 in Beijing eindigde ze vierde in de wegwedstrijd. Datzelfde jaar won ze ook de Tour de France voor vrouwen en werd ze tweede op het WK. Nochtans was ze met atletiek begonnen en werd ze ook drie keer Duits kampioen Duathlon. Op het WK van 1999 finishte ze als vijfde in die discipline, het jaar nadien haalde ze brons en in 2001 was ze op het EK goed voor zilver. In 2002 liet ze zich tot Oostenrijkse naturaliseren en legde ze zich uitsluitend toe op het wielrennen. Op het WK tijdrijden van 2007 in Stuttgart won ze de bronzen medaille. Nadat ze afstudeerde vestigde ze zich als Sportarts in Wenen, waar ze samen met haar zus Stefanie Mollnhauer (1972-) die eveneens Sportarts was en Duits kampioen atletiek en biathlon, het boek 'Frauenradsport' uitbracht. Stefanie Mollnhauer startte een privé praktijk in het Duitse Lindau aan de Bodensee.
De Nederlandse schaatser Carl Verheijen (1975-) was gespecialiseerd in de 5.000 en de 10.000m. Tijdens de World Cup van 2005 in Heerenveen verbeterde hij het wereldrecord van dat laatste nummer. Dank zij zijn Nederlandse titel plaatste hij zich eind dat jaar voor de Olympische Winterspelen van 2006 in Turijn. In 2007 won hij de bronzen medaille, zowel op het EK als het WK allround. In 1993 startte Verheijen zijn studies geneeskunde aan de Universiteit Utrecht. Na zijn afstuderen werd hij Chef de Mission van de Nederlandse ploeg voor de Winterspelen in Lillehammer en Algemeen directeur van de Gezondheidscentra De Nije Veste en Corlaer in het Nederlandse Nijkerk. Daarna was hij van oktober 2016 tot augustus 2018 verbonden aan het Institute for positive Health in Utrecht, vervolgens werd hij director innovation and knowledge bij Noaber foundation in Lunteren.
